Ellie en ich zègke eikuerke, op anger plaatse is het eikketske of eikkater. 'Schattige diertjes,' zag de buurvrouw pas geleje. 'Ze zijn zo aaibaar.' De buurvrouw haet geliek. Mer al lieke ze 'aaibaar' ich zooj häör aanraoje väör det neet oet te probere, al zeen ze d'r nog zoeë leef oet. Häör pluzig velke is väör eder biëstje weer net get angers van kläör, van werm dónker broen tot vaal gries aan toe. Mèt häöre lange, gekrolde sjtert, spitse uerkes en korte väörpuetjes zeen ze d'r komies oet. Häöre sjnor is neet zoeë mer ein verseersel. Die dun sjpriete haor zeen ein geveulig instrument woeë ze aete mèt zeuke en aaftaste: waat höb ich gevónje en waat mót ich doon väör het aet-klaor te make?
Eikuerkes zeen sjnel en bewaegelik en klumme äöveral in. Ouch in eine paol woeë niks te haole vèltj. En edere daag weer opnoew. Häör geheuge is neet geweljig. Ouch sjwintjers zeen Ellie en ich häör dök doondje in de haof. Dan profitere ze van het voor det eigelik väör de veugel is bedoeldj. Het zeen gein leknaze, ze haole de gekste toere oet väör bie de buit te kómme en biete gater in de netjes mèt voor väör koolmeze en anger klein veugel. Same mèt markoeve en aegerste haole de eikuerkes het groeëtste deil van de buit binne. Ouch van de pötjes vèt die we ophange.
Eine paar daag geleje höbbe versjillendje eikuerkes de noteboum van de buurvrouw rechts óntdèktj. Die hooftj gein neut en liëtj ze ligke woeë ze valle. Mer de eikuerkes versjleipe de buit via ein eige logistieke route. Ellie en ich kinne het rechtsjtreeks volge. Mèt ein noot in de moel renne ze van de buurvrouw dwaers door oze haof nao de haof van de bure links. Effe later make ze mèt ein sjneltreinvaart de ómgekiërdje waeg trök. De noot höbbe ze dinkelik as wintjerväörraod bie de bure verborge. Mer door häör sjlecht geheuge vinje ze häör verzameling doorein neet miër trök. Het zitj d'r dus diek in det volgendj jaor links van ós eine flinke notebóngerd begintj te gruje.
2025, waek 39
