Ellie en ich ginge ein paar daag mèt kleinzoon Cas fietse in de buurt van Bergeijk. Ellie haaj ein microfoontje op Cas zien t-shirt vastgemaaktj. Det waas verbónje mèt de huerapparate van Ellie. Zoeë kòs oma häöre kleinzoon versjtaon, zelfs as dae naeve mich fietsdje en wae twië mèt ein kaldje. De jóng is pas tiën, mer sjpriktj wie eine geliërdje van fieftig. Het is óngeluifelik woeë hae allemaol belangsjtèlling väör haet. En wieväöl hae wètj van eine houp totaal versjillendje óngerwerpe, al is neet altied dudelik waat waor is en waat fantasie. Bergeijk ligktj in het Zuide van Braobantj taege de Belzje grens aan, woeë we tösse de buim door ein horecazaak zoge ligke.
Ellie en ich wore nog ónger de indrök van het verhaol det Cas net haaj opgehange. Het begós d'rmèt det hae vroog: 'Waat huer ich?' Ellie en ich huerdje niks. 'Ich dink,' zag hae, 'det het wilj verke zeen. Die zitte hie.' Ellie en ich zagte det wilj verke zich äöverdaag neet bie de fietsepaad ophele. En ouch det we gein borde haaj gezeen mèt waarsjuwinge. As antjwaord krege we oetgelagdj woeëväör hae waal degelik wil verke gehuerdj kós höbbe. Wie geviërlik die biëste zeen, wie zjwaor ze kinne waere, wieväöl jónge ze kriege en det ze de Afrikaanse verkespest äöverdrage op gewuen verke.
Efeng. We sjtaldje de fietse. Ellie en ich keke ós verwónjerdj aan wie we de naam van de zaak zoge: Herberg in het wilde zwijn. Zooj Cas det mèt zien verhaol äöver wilj verke höbbe gewete? Hae haaj 's mörges op google maps de route bekeke die we ginge fietse. We zatte ós op het terras. Aan de taofel naeve ós zote twië aoj dames. Häör moderhert begós te kloppe wie ze Cas zoge. Ze kaldje hem leef aan. Hae begós drek äöver de wilj verke die hae haaj gehuerdj. De dames vónje het vraemdj mer sjproke hem neet taege. In taegedeil, de groeëtste van de twië zag: 'Het zou kenne, ge wèt nooit nie wah zón kind heurt.' Cas zjweeg, mer keek Ellie en mich mèt blinkendje ouge aan.
2022, waek 32
