Ellie sjtóng zich het sjpeel van eine aafsjtandj te bekieke. Ich haaj net de rekke aafgezóchtj nao ein jeske det mich aansjtóng. Det hing d'r neet bie. Ich wool weer wiejer gaon wie de verkuiper mich aansjprook. Of ich het kós vinje? Ich zag det ich get apaarters zóch as de dónker effe kläöre in de rek. Dan haaj hae get väör mich, zag de verkuiper. Oet eine angere rek pakdje hae eine roete colbert: greun mèt blauw. Ich zag det ich neet van roet haoj. 'Pas toch mer èns,' zag de verkuiper. Deze sjteit uch good. Det weit ich zeker.' Ich lag nog èns oet det ich gein roete jeskes en bókse droog.
'Veul èns waat ein lekker sjtóf,' dróng de verkuiper aan. Ich sjödje van nae.
'Het vèltj ouch zoeë soepel,' ging hae door. 'Hie, pas mer èns.' Hae heel de jas aop, det ich allein nog de erm in de moewe hoofdje te sjtaeke. Ich heel mien fatsoen en weigerdje. Mer de plank väör ziene kop waas diek. 'Dootj hem toch èns aan. Väör de maot.' Väör mich waas de maot óngertösse vol. Dudelik mer netjes zag ich det ich gein roete jeske zooj passe ómdet ich gein roetje jeske hoofdje. En ouch gein anger jeske in dees zaak ómdet mich gein van die jeskes aansjtóng. 'Toch gaon klantje dök hiëlemaol óm as se einmaol get gepastj höbbe waat ze ierst neet wole,' heel de verkuiper aan. 'Hie, gewuen väör te probere. Mesjien zeetj gae mich dalik dankbaar det gae mèt eine gans noewe look de winkel oetgaotj.'
Örges haoje gedöldj en fatsoen op. Ich keek de man recht in de ouge en zag: 'Ich gaon. En ich kóm hie noeët mier trök. Al zeen de jeskes väör niks.' Ich leep nao Ellie en zag: 'Kóm wae vertrèkke. Ich höb zat gezeen.' Boete zag Ellie: 'Achter in de zaak sjteit nog eine rek mèt apaarte jeskes. Aafgepriesdj. Dao zeen d'r zeker twië bie die dich aansjtaon.' Noe loup ich dao al ein paar daag äöver te prakkezere. Wis ich mer wanniër dae eine verkuiper vrie haet.
2019, waek 43
