As kindj van ein jaor of tiën reej ich bekans eder waek mèt de fiets van Haelen nao de Roggelse Hei. Dao haje tante Lies en aome Wöllem ein boerderieke. Ze verkochte ouch eier. Koupe bie de familie waas toen hiel normaal. Het waas eine lange waeg op ein klein fietske, deils door dónker, ónheilsjpellendj bos. Vlak väör Roggel sjtóng in de berm ein monument. Ein plaquette, ingelagdj in eine liest van baksjtein, as gedachtenis aan Jan Muis en Jan Mennen die dao in de lètste aorlogdsaag zeen doeëdgesjaote. Op de haerwaeg veuldje ich mich opgelóchtj as ich bie het monument waas aangekómme. Dan haaj ich de dónkere bos teminste gehadj. Aeve good bleef de angst väör die plek woeë twië miense wore vermaordj laevesgroeët.
Ich waas d'rvan äövertuugdj det ouch mich dao op eine kiër ein versjrikkelik ónheil zooj äöverkömme, net as Muis en Mennen. Det eine landjluiper mich zooj wurge, of verdrinke in de Zelsterbaek. Op de trökwaeg waerdje die angst nog groeëter as ich weer bie het monument waas aangekómme, want dan mós ich nog gans door dae dónkere bos. Dao loog mesjien waal ein ganse bende maordeniers op mich te wachte. Op zunjig 21 mei 1989 fietsdje Ellie en ich richting Roggel. Het waas eine zomerse daag in de lintje. Precies bie het monument kwome we mien moder taege mèt oze zoon Frits, dae det weekend bie zien oma logeerdje. Ze haje same op ein terras gezaete en ginge heivers väör te aete. Mam haaj get lekkers väör häöre kleinzoon klaorgemaaktj.
We kaldje aeve get mèt ein en oma kwoom mer neet oetgesjtuutj äöver häöre kleinzoon. Efkes later ginge we weer wiejer: mam en Frits richting Haelen, Ellie en ich richting Roggel. Haaj ich toen kinne vermoede det ich mien moder dao väör de lètste kiër haaj gesjpraoke? Ein paar sjerpe bochte achter Ellie en mich is het gebäördj. Eine kwaojóng verlaor de macht äöver het sjtuur van ziene opgefokdje brómfiets en reej man klaats van häöre fiets. Ze waas bekans op sjlaag doeëd. Magere Hein haaj mien grellige fantasie van dertige jaor iërder waorgemaaktj.
2022, waek 21
