Lètst aan zoot ich sjmörges aan taofel mèt de gezèt al väör mich. Ellie zat de thiëkan d’rop en zag: ‘Noe mót ich dich iërst èns get vertèlle. De lètste kiër det het zoeë geheimzinnig deej, waas het in verwachting van oze zoon. Het zooj toch neet … mer det idee waas te belachelik väör wäörd. Dus keek ich Ellie noesjierig aan en wachdje aaf. ‘Taege de mörge,’ zag het, ‘begós ich te druime. Ich waas örges in ein sjtad, midde tösse eine troep herriemaekers.’ Het wachdje väör mien reactie te peile, dus ich vroog: ’Höbs se dich veilig aan de kantj kinne make?’ Ellie sjödje langzaam ziene kop. ‘Aan de kantj make? Ich huerdje bie dae troep. Wae ginge d’r taege-aan wie Blücher. En ich ging väörop, recht op de ME aaf. Ein biëst waas ich, keek nörges nao, vlaog dwaers door blomebek en sjpróng äöver banke asof het niks waas. De politie op paerd ging d’r hals äöver kop vandoor.’
Natuurlik mós ich ein bietje serieus blieve en vroog: ‘Waas ich d’r ouch bie?’ Ellie knikdje. ‘Dan höb ich dich toch zeker heivers gebrachtj,’ zag ich. ‘Det probeerdjes se waal,’ antjwaordje Ellie, ‘mer dao trok ich mich niks van aan. Waat dachs se? Doe woors bie de ME en sjtóngs ós mèt dien waopes op te wachte. Mer ich vlaog baove op dich. Het is neet te geluive wie ich tekiër ging en wieväöl plezeer ich haaj väör dich te prugele mèt ein broeëdplank. Doe kreegs se gerete wie eine laere Christus.’
Ich waerdje d’r get óngeröstj van. Het waas mer eine druim, mer waat zoot dao achter? Zoeë kós ich Ellie neet. Móste we mesjien same nao eine psycholoog? Doe huers det d’r in deze coronatied allerlei gekke dinger gebäöre in de kop van miense. En det hooftj neet altied op anger plaatse te zeen. ‘Enne,’ vroog ich, ‘vinjs se het vervaelendj väör zón nötte dinger te druime?’ Ellie sjödje resoluut van nae. ‘Gaaroets neet. Ich haop vannacht op weer zoeë get. Dan loesters se sjmörges teminste iërst nao mich, väör se aan de gezèt begins.’
2021, waek 5
