Ich sjtóng in de haof väör het hoes drek oet te trèkke. Van de waeg oet waas ich neet te zeen. Het waas róndj het oer det väöl miense de hóndj oetlaote. Op ein gegaeve moment kwoom eine man mèt eine herdershóndj väörbie. Welk saort precies kós ich neet zeen. Het waas eine jónge hóndj dae sjpeels waas, of waers, of allebei. Hae wool in eder geval neet loestere. Eigelik mót ich zègke ‘ze’ wool neet loestere, de hóndj heet Trudy. Dao waas ich gauw genóg achter, want Trudy haaj zich pontificaal midde väör miene haof op de sjtoep gezatte, neet van plan väör op te sjtaon. Ze zoot veerkentjig op häör batse en vónj het waal good. Wie leef de man häör ouch sjmeekdje väör door te loupe, Trudy haaj besjlaote det ze neet wiejer wool.
‘Kom, Trudy. Kom mee naar het vrouwtje.’ Of de man het drie kiër achterein zag, of tiën, het baadje niks. Hae mook lokkendje geluide mèt zien tóng, klopdje oetnuedigendj op eine knie. ‘Kom, Trudy. Kom mee naar het vrouwtje.’ De hóndj begreep het neet, of wool het neet begriepe. Ze zoot woeë ze zoot en bleef zitte. Ich mós dinke aan het vastelaovesleed: Hie blief ich plekke, hie blief ich sjtekke.’Het baasje klapdje nog èns in de henj en zjwejdje mèt ziene zakdook. Vergaefs. Hae begós zich te ergere, goof eine flinke zjwoek aan de lien, mer Trudy goof neet bie. ‘Kom, dan Trudy. Vrouwtje heeft wat lekkers voor je.’ Trudy versjödje gein oer en lag zich d’rbie.
Woeëväör kaldje de man gein plat taege het deer as het toch gein Nederlandjs versjtóng? Aan ziene zangerige oetsjpraok te huere kwoom hae van de kantj van Gulpe of Wittem. Of het baasje mien gedachte kós laeze? Hae keek óm zich haer of hae allein waas, reet woest aan de lien en veel oet nao de hóndj: ‘*&%##@*** kloeëte hóndj. As se eine kaerel woors, sjtampdje ich dich ónger die böl.’ Die taal versjtóng Trudy. Ze sjtóng op en kwoom kwispelendj nao het baasje haer. Noe zoog ich het, het waas eine Mechelse herder.
2021, waek 28
