Ouch in het kleinste dörp sjteit in Limburg ein katholieke kèrk. Ich waas d'r bie wie de Sint Lambertuskèrk in Haelen is ingewiedj. Es godbleeftj maak ich het nog mèt det dao gein mèsse mier waere gedaon. Want net wie väöl anger kèrke in de gemaendje Luedaal sjteit ouch Lambertus op de nominatie väör gesjlaote te waere. Bie gebrek aan geluivige. Ouch in oos taalgebroek is de kèrk prakties eweg. Wie ich begin jaore zestig nao de hbs ging, zag de jóng dae naeve mich zoot, achter zien handj: 'Dae haet de kèrk aop sjtaon.' Hae wees nao de liëraar dae zien gulp neet toe haaj.
Daezelfdje jóng, oet Wèssem, zag wie we door Remunj lepe: 'Kiek dao. De taore is hoeëger as de kèrk.' Väör ós leep ein koppel, woeë de vrouw väöl groeëter van waas as de man. Mien moder zag äöver ein bepaoldj dörp det ze d'r neet hoeëg op haaj sjtaon: 'Dao zitte ze de kèrk nog binne as het raegeltj.' Mèt anger wäörd, in die plaats woeëne neet de sjlumste miense. Mer doorein leet mam in häör aordeil het leefst 'de kerk in het midde.' As get nao lang vergadere is geregeldj, zègke we: 'De kogel is door de kèrk.' Ein vraemdje oetdrökking woeë neet van vastsjteit woeë die precies vanaaf kumtj. Want in ein kèrk waertj neet mèt keugel gesjaote. Hoeëgoet hiël zäötjes mèt bóksepolver.
Het kwaod is altied en äöveral. Ein sjoeën maneer väör det te zègke is: 'Dao is gein kèrk zoeë klein of de duvel boewtj d'r ein kapelke naeve.' En dan höbbe we nog de oetdrökking 'Väör het zinge de kèrk oet gaon.' Ich waas nog gein vief, wie bie ós in de käöke get Bögkemer manskaerels zote te sjpraeke. Aan de toeën huerdje ich det het äöver get bezunjers ging. Ich mós nog väöl bótterhamme aete väör ich wis woeë ze het äöver haje gehadj. En nog miër väördet ich pas begreep woeëväör ze efkes later krómp loge van het lache wie eine aojere man zag: 'Ich hoof neet miër te zinge, de kèrk is al waeke toe.'
2025, week 5
