Ellie waas bie de greuntjeboer. Ich sjtóng op de parkeerplaats taege de auto mich in het zunke te wörme. Eder sjtraol vitamine D waas mètgenaome. Daoväör haaj ich de bóksepiepe tot aan de kneen opgetrokke. Het zoog waal neet oet, die sjraol, witte bein, mèr gelökkig hoofdje ich dao de kost neet mèt te verdene. Efeng, wie ich dao zoeë sjtóng kwoom eine man op mich aangeloupe. Ich kós hem van gezicht, van vreuger oet de danszale. Mer waem het waas? Hae knikdje, keek nao mien bein en vroog: 'Dinks se dao nog ein jóng pöl mèt te versiere?' 'Mèt vitamine D bèn ich al cóntent,' antjwaordje ich. 'Die zitte ouch in beer,' zag hae. 'Väör ein paar vitamines hoofs se dus neet väör sjöt te gaon sjtaon mèt die kaal mèlkflesse van dich.'
Het waas dudelik emes dae dach det hae 'leuk' waas. 'Mèlkflesse of neet,' zag ich, 'in eder geval bèn ich neet van plan hie sjans te kriege. Neet mèt ein aod en neet mèt jónk dink,' zag ich d'r väör alle dudelikheid achteraan. 'Doe waal? Zoojs doe det nog wille?' Hae knikdje. 'Ich waal, en ich höb baeter papere as dich. Kiek mer.' Hae trok zien bóksepiepe ómhoeëg en tuindje zien bein. Die wore deep broen van de zónnebank en de hoed waas blinkendj glaad. Hae keek mich gruets aan. 'Gein mèlkflesse, of waal? Hie valle die jóng vrouluuj op. Det weit ich hiel zeker.'
'Dan wèts doe mier as ich,' zag ich. Op det moment leep ein jóng moder mèt ein wicht op de erm en ein flies greuntje nao häöre auto. Ich kós häör neet. Ze zag ós allebei gojedaag. Ich zoog aan häör ouge det ze van binne mós lache óm oos bloeëte bein. De man greep zien kans, heel de vrouw sjtäöndje en zag vol branie: 'Neet väör het ein of het anger, mer as doe oet ós twië zoojs moge keze, waem waas dan de gelökkige?' De vrouw haaj geveul väör humor, käördje ós bein kwansies mèt de ouge van eine kinner en zag: 'Det zooj ich oma mótte vraoge.'
2021, waek 1
