Ellie en ich ginge väörig jaor mèt vrunj oet Nederwiert fietse. Nao de Achelse Kloes. Ich haaj al vanalles äöver det kloeëster gehuerdj. Of eigelik allein mer det dao trappiste beer waertj gebroewe en getaptj. Van Nederwiert nao de Achelse kloes is het wied fietse väör ein kelk beer die se thoes väör minder as de hèlft fles kins kriege. Mer het fietse waas gein sjtraof en het gezelsjap van oos vrinj ouch neet. Het waer waas det waal ein bietje: dómpig en aaf en toe gemiezer. Te min väör naat te waere, te väöl väör de bril drueg te haoje. We reje door ein prachtige sjtreek. Wied en verlaote, met veljer en bös.
De hei die óm deze tied raos en paars haaj mótte bleuje, waas väöral dor. Door de druege zomer haaj ze dorst geleje. Ouch ich waas hel toe aan get vócht. Ich keek oet nao ein bördje mèt het opsjrift: Achelse Kloes. Vergaefs. Toch zeen ze in Braobantj neet zunig mèt bördjes en opsjrifte. Versjillendje kiëre zoog ich ein opvallendje verkiërsbord. Ein wildj verke en ein riëe zagte in het Nederlands: Wae kinne zoeë mer äöversjtaeke! Waas det poëzie of kal van eine zate? Ich dach het lètste. Väör zónne flauwe kul te bedinke mós se te väöl trappist in de Achelse Kloes höbbe gedrónke. Óngertösse leej ich dorst.
Inèns waas dao ein lang laan nao het kloeëster. Gelökkig mer, de miezer begós echte raegel te waere. Binne ote we get en ich drónk miene trappist. Van éín glaas trappist kries se noewe dorst. Mer ja, ich mós mich inhaoje en gein twiëdje kelk pakke, want ich mós nog wied heivers fietse. De raegel heel aan en we lepe zoeë lang eine groeëte winkel binne vol beeldje van heilige, printjes, kaerse, roeëzekrens en anger devotie-artikele. Mien ganse katholieke jeugd loog in bóntje kitsj väör mich oetgesjtaldj. Bie de afdeiling beuk sjtóng ein saort bord. Het opsjrift mós zeen bedachtj door eine dichter of eine pater Trappist mèt te väöl trappist op: Oos Leef Hier zuut dich. En oos camera’s ouch! Ich mook ein kruuts en zag automaties: 'Amen.'
