Net väör eine bocht rendje ein huundje op Ellie en mich aaf. Het leek eine laevendje knuffel, neet groeëter as ein half krintemikske. Ein en al krolle waas het, mèt zie-ige, grieswitte haor. Zien sjnuutje en ouge wore nog net zichtbaar. Hae begós drek aan Ellie en mich te sjnuffele. Ich mós nog flot zeen, angers haaj hae mich op de sjoon gepistj. We huerdje ein vrouw en eine man rope: 'Poepie, woeë bès se? Kóm dan, kóm.' Ein sjtökske wiejer óm de bocht sjtónge ze. Het biëstje rendje op häör aaf. De man wool hem oppakke, mer hae mook d'r zich weer vandoor. 'Hae loestertj angers hiel good,' zag de vrouw taege Ellie. 'Allein in het weekend, as Jadyn d'r is, duit Poepie ziene eige zin.'
Jadyn sjtóng d'r get ónbeholpe bie. Hae droog eine grieze, aan alle kantje net te korte, lange jas, mèt fluwele revèrs. Het leek asof hae d'roet waas gegreudj, mer het zal waal mode zeen gewaest. Het leek mich emes dae neet van huunj heel, mier van katte. De erme hals probeerdje nog ein paar kier vergaefs väör het huundje te vange. Äöver de sjouwers van de man haer, zoog ich wanjeliers aankómme. Mét eine losloupendje bouvier. 'Noe is het probleem opgelostj,' dach ich. 'As Poepie dae bouvier zuut, kruuptj hae van sjrik bie Jadyn in de binnetes.'
Mer Poepie sjtaof op de groeëte hóndj aaf en begós te grómme en te blaffe. De boevier leep mét de sjtert tösse de bein nao zien baasjes asof hae wool vraoge: 'Help mich.' Eine man deej hem aan de lien. Het klein, vrek dink veuldje zich sjterk en ging vlak väör de bouvier sjtaon dreige en blaffe. De aangeliendje hóndj haaj mood gekrege en ging op zien achterpuet sjtaon asof hae Poepie wool opvraete. 'Pak hem,' jaomerdje de vrouw. Ze duudje Jadyn nao väör. Ich zoog de sjrik in zien ouge, mer hae grisdje de kleine moelemaeker bie de bouvier weg. Wie hae Poepie äövergoof aan zien vrouwtje, hóng d'r ein geur óm hem haer dae verdachtj väöl leek op de naam van het huundje.
2022, waek 12
