Het Munsterplein in Remunj waertj opgeknaptj. Aan det plein loog het Bisschoppelijk College, woeë ich het hbs-diploma höb gehaoldj. In de pauze hinge we d'r dök róndj en ouch as d'r ein les oetveel. Het sjtandbeeldj van Pierre Cuypers sjtóng d'r al. Mer ierlik gezagdj haaj nemes dao oug väör. Ich wis neet èns waem dae goje miens waas. En ich höb het aan ein paar liërare gevraogdj, die het ouch neet wiste. Later waerdje det angers en as se noe het waord Remunj zaes, reuptj ederein drek: Pierre Massy en Pierre Cuypers. Het Munsterplein waas in de jaore sestig net zoeë suf as de ganse binnesjtad van Remunj in dae tied. Toch höb ich aan det plein ein vervaelendje herinnering die in mien geheuge is gehäöktj.
Hiel aaf en toe kwoom d'r eine jóng mèt het syndroom van Down het plein op. Hae waas vruntjelik en aardig en zóch lichtelik cómpanie. Ziene väörnaam waas Sjra, mer ederein zag Sjrake. Jaomer genóg zote d'r liërlinge op het College die minder bezej van fatsoen haje as Sjrake. As dao eine troep van op het plein waas, begóste ze dae erme hals te koejenere en kwaod te make. Dae veuldje zich bedreigdj, probeerdje weg te renne. Binne de kortste kiëre haaj hae ein man of twintig achter zich aan, die hem oetlachdje, nöttigheid naorepe en hem begóste oet te sjelje. Det doerdje net zoeë lang tot zien moder op de fiets aankwoom. Ze probeerdje häöre zoon te verdedige door op zien judasse in te kalle. Mer die lachdje häör oet, tot de vrouw op de doer begós te janke.
Het heel pas op as de lesse weer begóste. Ich höb goddank noeët mètgedaon, mer ich geneer mich noe nog wie ich het opsjrief. Miense mèt ein beperking wore toen bekans vogelvrie. Mesjien is het ein good idee väör sjtraks, as het plein is opgeknapt, örges ein sjtandjbeeldj te zitte van emes mèt het syndroom van Down. Väör Sjrake, mer ouch väör alle miense mèt ein geistelike beperking die neet as volwaerdige miens gezeen waerdje. Miense die daomèt groeët ónrecht is aangedaon.
2022, waek 14
