'Det móste die van Wöllems èns weite.' Ellie en ich kwome mèt corona-wanjele aan de kal mèt ein koppel det we neet kóste. 'Det móste die van Wöllems èns weite,' zag de vrouw ein paar kier. Ich kós de oetdrökking neet, dus ich vroog d'r nao. Ze vertèldje det häör moder zaliger het gezègkdje väör in de móndj haaj ligke. As d'r get bezunjers waas of gezagdj waerdje, waas häör commentaar: 'Det móste die van Wöllems èns weite.' Häör moder haaj as kindj naeve 'Die van Wöllems' gewoeëndj.
Det wore vervaelendj noesjierige bure die ederein het haemdj van de vot vroge.
En zoeë waas de oetdrökking bie häör oma thoes óntsjtange. Ze ging noe al veer generaties mèt, want ouch häör kinjer gebroekdje ze.
Eder hoesjhaoje haet waal zón partikuleer oetdrökking. Ellie en ich höbbe d'r bekans fieftig jaor geleje ein oet Oeësteriek mètgebrachtj. We sjpoodje ós eine berg aaf, want achter ós kwoom ein nöt waer opzitte. Wie dunder we bie de auto kwome, wie helder het ós op de vaerze zoot. We móste nog ein paar hóngerd maeter nao de auto wie we ein Duits echtpaar taegekwome. Die ginge ómhoeëg. De vrouw keek nöt en sjoew. Ze vroog waat wae dachte van het waer. We zagte det het zooj gaon sjpoeëke. Det dach zuuj ouch, mer de man deej asof we alle drie ónnuezel wore. Het waas eine richtig eigewieze Pruus. Hae ging ómhoeëg en zien vrouw mós mèt, want het waer trok de angere kantj oet, volges hem. 'Das geht alles nach Spitall,' orakeldje hae drie kier väör ze wiejer nao baove ginge.
Ellie en ich zote gein second te vreug in de wage. Dónder en bliksem ginge wie in de hèl te kiër en de raegel gaot oet de hemel. Saoves kwome we die twië in het dörp taege. De vrouw keek chagrijnig, häör gezicht sjtóng op ónwaer väör de ganse vakantie. Dus as Ellie probleme zuut en ich dink det het mètvèltj, zègk ich vanaaf dae daag: 'Das geht alles nach Spitall.' Gelökkig kan Ellie neet zoeë zoer en nuetelik kieke wie die vrouw.
2020, waek 24
