Ich wis neet det d’r nog zón mansluuj besjtónge. Alles zoot sjeif aan de miens. De achterkantj van ziene gaberdien waas rechts langer as links. De bandj dae mer door eine van de drie lusse ging, hóng aafgezaktj äöver de vot. De vaal alpinomöts sjtóng sjeif op ziene kop. De klitte haor sjtoke achter zien oere ómhoeëg asof ze noeët eine kamp haje gezeen. Ónwillekeurig keek ich nao ónger. De linker- en rechtersjoon zote aan de goje voot, waat ich neet haaj verwachtj. Hae en zien vrouw sjtónge op de mertj aan de kraom mèt óngergood. ‘Vinjs se dees neet sjoeën?’ vroog de vrouw. Ze heel hem ein krietwitte óngerbóks väör. ‘Det is èns get angers.’
‘Ich hoof niks angers,’ zag de man. ‘Zjwarte óngerbókse zeen mich good. ‘Dit is gein óngerbóks,’ verbaeterdje de vrouw hem. ‘Det is aojerwetse kal. Dit is ein sjlip.’ ‘Is kal van vreuger neet good,’ vroog hae knebbig? ‘Het geit neet óm waal of neet good,’ kaatsdje de vrouw trök. ‘Sjlip is get angers as óngerbóks, is modern, neet zoeë boers.’ De man versjaof zien alpinomöts. ‘Get angers of neet, ich hoof gein witte óngerbóks en ouch gein witte sjlip.’ ‘Doe, doe, doe …‘ sjtameldje de vrouw. ‘Det is altied hetzelfdje mèt dich. Woeëväör wils se neet éns get angers aan de vot?’ ‘Ich draag altied zjwarte óngerbókse,’ zag hae. ‘Daoväör!’ Het klónk vastbesjlaote.
‘Doot het dan väör mich ein plezeer te doon,’ heel zuuj aan ‘Ich mót de was op de draod hange. Van ein witte sjlip waer ich blie. En die kläör zooj dich good sjtaon. Echt èns get angers.’ Hae sjödje van nae. ‘Woeëväör in godsnaam neet?’ zuchdje de vrouw theatraal. ‘Ómdet mien vriendin det neet wiltj,’ deej hae de toeën van de vrouw nao. Het klónk plaogerig mer de vrouw haaj het neet in de gate. ‘Dien vriendin? Höbs doe ein vriendin? Woeëväör?’ Hae haoldje de sjouwers op. ‘Det is éns get angers.’ Inèns veel het kwartje bie de vrouw. ‘Doot mer drie van die witte,’ zag ze taege de verkuipster van de kraom. ‘Zien vriendin duit de was waal.’
2021, waek 41
