Of het aan het waer loog, inèns vroog Ellie op eine zunjigmiddig: 'Waat zoojs doe doon as ich d'r neet mier bèn?' Boete wejdje het flink en de raegel kletterdje taege de roete. Het waas zoeër, mer dao haje we binne geine last van. Zón waer dus, hielemaol gemaaktj väör äöver zjwaor zake te kalle. Dao haaj ich geine zin in eigelik, dus ich wool d'r mich mèt eine sjaele sjlaag van aafmake en zag: 'Ich dink det ich weer gaon rouke. Sigare. Die ruke zoeë lekker.' Ich rouk al mier as viefendertig jaor neet mier en höb ouch gein behoefte väör d'r weer mèt te beginne. Mer pas geleje kwome we in de bos ein koppel taege woeëvan de man ein sigaar roukdje. Ein paar minute later waas de geur van die sigaar nog sjteeds te ruke, hiel verdundj mèt boslócht.
Gooj sigare ruke vertroewdj nao aojerwetse zunjgmiddige. Zón zunjigmiddige det de zón sjeen en d'r bezeuk kwoom. Det d'r koffie gezatte waerdje en de manskaerels ein sigaar opsjtoke en kaldje äöver waat väör häör 'vreuger' waas. Det hiel aaf en toe eine vleger ein lang, witte sjtreep door de lócht trok die nog väöl langer bleef hange as de rouk van de mansluuj die óngertösse häör sigaar bekans op haje. Zón zunjigmiddige det we mèt het bezeuk door de mooshaof wanjeldje en ouch door de blomehaof en det de tante zag: 'Waat ruke die roeëze lekker,' of 'waat zeen det sjoeën dahlia's.' En det pap dan get roeëze of dahlia's väör zien sjoeënzöster aafsnjee, woeënao het bezeuk nao hoes ging, want dao móste knien gevoordj waere, of verke, of de mooshaof mós nog water kriege.
Zón zunjigmiddige dus. 'Doe gings neet mier rouke,' zag Ellie. 'Dao gluif ich niks van. Van die vesjlaving bès se van aaf.' 'Dan laot ós mer gaon unjere,' zag ich. 'Ich weit nog get woeë ich neet van aaf bèn. Det wil ich waal nog biehaoje, zoeë lang as doe d'r nog bès.' 'Hou, hou,' zag Ellie gesjrókke, 'waat eine haost. Ich bèn van plan väör nog hiel lang hie te blieve.'
2022, waek 9
