Over een paar dagen is het gedaan met de stress. Het culinaire kerstdiner werd door uw eters uitstekend ontvangen. De traditionele garnalencocktail deed het zoals altijd geweldig, de haas in het zuur is helemaal op en de aardpeer werd zelfs door de lastigste eters geprezen. U heeft zojuist een derde flesje wijn opengetrokken en kijkt met kinderen en kleinkinderen naar het roodborstje dat buiten de stokbroodrestjes heeft ontdekt. Er heerst vrede op aarde en omdat u deze column recentelijk hebt gelezen, worden er dadelijk spellen gespeeld!
Wat past er nou beter bij de kerstvakantie dan gezelschapsspellen? Inderdaad, niks. We zijn het dus met elkaar eens: gezelschapsspellen spelen is een heerlijke bezigheid en de vrije tijd die de kerstvakantie met zich meebrengt dient grotendeels met deze activiteit gevuld te worden! Vergeet de fanatieke bewegingsbrigade die het liefst ziet dat u zelfs op eerste kerstdag uw work-out op Strava plaatst. Vergeet de leesbevorderingsmaffia die u zelfs tijdens Kerst tot het urenlang voorlezen van uw kleinkinderen probeert te dwingen. En vergeet vooral de herhaling van Home Alone die uw kleinkinderen dankzij Disney Plus ook op de overige 364 dagen van het jaar kunt kijken. Speel! Gewoon! Een! Spel!
Het spelen van spellen versterkt niet alleen de familieband, u kunt uw concentratie of die van uw kinderen of kleinkinderen ermee trainen, ze leren door te zetten als het tegenzit, zich niet te snel te ergeren, omgaan met winst en verlies en ze leren dat ze binnen de grenzen moeten opereren en zich aan regels moeten houden. En dat gebeurt dat allemaal op zo’n leuke manier dat ze het niet eens in de gaten hebben. Zeker met een schaal kerstkransjes erbij komen de voordelen van spellen spelen maximaal tot hun recht. Als u op eerste kerstdag met z’n allen 30 seconds of Puerto Rico aan het spelen bent, is dat niet alleen maar gezellig, maar wordt iedereen aan tafel een beter mens. Uiteindelijk dan.
Mijn liefde voor het spelen van spellen is waarschijnlijk genetisch verklaarbaar. Mijn vader werd als kind door zijn uit bed gehaald als ze een tegenstander nodig had met kaarten. Het spelersgen wordt dus al generaties doorgegeven en zeker als de dagen langer worden, lijkt de behoefte om spellen te spelen extra groot te worden. Voelt u die drang ook, geef er dan eens wat vaker aan toe en breng de liefde voor het gezelschapsspel over op volgende generaties!
Mijn spelersgen werd ultra-actief toen ik op negenjarige leeftijd een oppas kreeg die ook niks liever deed dan spellen spelen. Ik heb samen met de oppas en mijn zus met een grote bak chips op tafel urenlang geriskt, gemonopolyd en gelevenswegd en het was altijd gezellig en spannend al liep het wel soms wel een beetje grillig af.
Ik ben van nature namelijk geen sportieve verliezer.
Dankzij de eindeloze spellenavonden met de oppas loop ik niet meer rood aan en gooi ik geen dingen meer om als ik verlies. Zelfs als mijn zoon of dochter me publiekelijk vernedert door me schaakmat te zetten op het XXXL-schaakbord op de camping, blijven de glazen gewoon op tafel staan.
Een paar jaar geleden kwam ik de oppas van vroeger toevallig weer eens tegen. Ze begon, na wat over en weer gehoeishet, een enthousiast betoog over allerlei kaartspellen en strategische titels waar ik mijn kinderen enorm mee zou kunnen uitdagen en die ook nog eens heel leuk voor mezelf waren. In die tijd speelden mijn kinderen vooral memorie en ganzebordachtige spellen en die vind ik dodelijk saai. Ik volgde haar advies op, reed meteen naar de speelgoedwinkel en speel sindsdien met veel plezier Set, Pim Pam Pet, Skip-bo, schaak, Phase 10. Een écht goede oppas weet zijn oppaskind dus dertig jaar later nog steeds de juiste dingen mee te geven. Ik heb haar trouwens ook genoeg meegegeven, want ze heeft uitstekend kunnen oefenen met omgaan met een jongetje dat niet tegen zijn verlies kan. Daar heeft ze in haar latere onderwijsloopbaan vast veel profijt van gehad.
Maar goed, vergeef me de uitweidingen, u heeft natuurlijk helemaal geen tijd voor deze particuliere herinneringen. U moet nog de haas nog in het zuur zetten en op internet opzoeken hoe u aardpeer klaar moet maken zodat iedereen het lust. En misschien is het toch wel een leuk idee om nog een bordspel onder de boom te leggen. Kunnen de kleinkinderen tussen het hoofdgerecht en de Viennette de spelregels al eens goed doorlezen zodat ze die straks kunnen uitleggen. Is de leesbevorderingsmaffia ook tevreden. Kunnen de ouders ondertussen hun rondje rennen zodat ze fit blijven. Hoe dan ook, u heeft nog genoeg te doen!
Fijne Kerst alvast!
