Aanleiding voor het thema van deze column is (natuurlijk) mijn eigen ervaring tijdens onze vakantie naar Schotland. Schotland was in mijn herinnering een prachtig ruig land, met spannende bergweggetjes waarbij je na elke bocht opnieuw weer gepakt werd door de pracht en schoonheid van Moeder natuur.
Niet dat het land is veranderd, of mijn herinneringen niet betrouwbaar zijn, maar de realiteit van onze reis door dit prachtige land zijn nu bijgestelde herinneringen. De reis ernaartoe is aan bijstelling onderhevig als het gaat over het idee dat je reis óók vakantie zou moeten zijn. Niets is minder waar, wat een ellende op de weg! Overal verkeer, files en opgefokte mensen die geen geduld meer hebben. Met name het aantal vrachtwagens is ongelofelijk. Hoewel ik veel respect voor de chauffeurs heb, is de reis niet echt ontspannen door het vaak roekeloze rijgedrag van medereizigers in het algemeen. Rijden in Schotland is op zichzelf al een kunst, met veel waardering voor diegene die mij na 3100 km door dit land uiteindelijk op een veilige manier, weer thuis heeft gebracht. ‘So far so good’ wat betreft de reis.
En wat denk je van de tussenstops die je nu eenmaal moet maken omdat je af en toe gebruik wilt maken van het toilet. Wat een mierenhoop van mensen die allemaal hetzelfde willen; plassen en eten! Ongelofelijk, alleen het beeld en de herinnering aan deze mierenhoop doet mijn humeur naar een nulpunt dalen. Waarbij ik mezelf meteen de vraag stel wat mensen eigenlijk allemaal op vakantie doen? Deze vraag stel ik me ook regelmatig als we weer ergens op een camping zijn beland. Mensen verpozen in hun camper of caravan, eten en drinken en gaan kastelen of tuinen bekijken, winkelen en doen vooral niets.
Een beetje lezen en wandelen of fietsen, dag in dag uit. Sommige daargelaten natuurlijk, maar de meeste mensen die wij op de camping tegen komen behoren tot de grijze golf oftewel senioren. Sorry, daar horen wij inmiddels ook bij, maar eigenlijk voel ik me nog niet thuishoren bij dit beeld.
Kennelijk heeft ooit iemand verzonnen dat als je boven de 55 jaar bent, je vanzelfsprekend tot de seniorengroep behoort en korting krijgt bij de entree van een kasteel, tuin of camping.
Dus, wen er maar aan. En als je dan zover van huis bent, uiteindelijk op bestemming gearriveerd bent na een dag of 4, alle reisstress hebt overleefd, komt de volgende uitdaging. Want dan begint de sleur (wordt een caravan ‘daarom sleurhut’ genoemd?). Ik denk dat menigeen van mijn lezers dit beeld herkent en al dan niet ooit hardop heeft durven zeggen.. .
Want na 10, 14 of erger nog 21 dagen 24/7 samenleven, eten, slapen etc. hoef ik niet uit te leggen dat dit meestal veel van je inlevingsvermogen, aanpassingsvermogen en geduld vergt. Daar waar je in de thuissituatie veel ‘afleiding’ hebt aan je werk, vrienden, familie, hobby’s enz. …is de afleiding op vakantie wellicht alleen je boek of een wandeling in je eentje. Ik herinner me in elk geval dat tijdens alle eerdere vakanties er een moment van irritatie optreedt die resulteert in een (vakantie)ruzie! Herkenbaar?
Dan is het de kunst om samen weer in balans te komen en de uitdaging dan is, hoe je in deze situatie ervoor zorgt dat gedoe niet je hele vakantie verknalt? Want laten we eerlijk zijn, als je normaal gesproken dag in dag uit, samen in een huis woont, is samenzijn op vakantie het verschil dat je 24/7 op elkaars lip zit. En als het als bonus ook nog elke dag slecht weer is, zoals in het mooie Schotland vaak het geval is, is het niet gek dat er soms (vakantie-)gedoe ontstaat. Een opschepper die zegt dat dit bij hun niet zo gaat. De grote uitdaging voor elke relatie, lijkt mij, zeker met kinderen erbij.
Gelukkig weten wij na 35 jaar wel hoe onze hazen lopen en onze soep niet meer zo heet wordt gegeten als deze wordt opgediend. Mijn lieverd zegt dan bijna onschuldig dat een ruzie op vakantie er nu eenmaal bij hoort en dat je hierdoor (gelukkig) alleen maar dichterbij elkaar komt. Ik geef het niet echt graag toe, maar hij heeft meestal gelijk…en zo ook nu.
Dus, eind goed al goed, waarna onze verregende vakantie in Schotland uiteindelijk weer een waardevolle herinnering en ervaring erbij is en we aldoende dankbaar door hobbelen naar ons 36-jarig jubileum! Wat is Liefde? Nou, dit dus.
PS: we hebben een fijne vakantie gehad hoor…..
