ColumnsQuirien van Haelen

Kies voor de klas!

Haelen

Het is fantastisch om leraar te zijn. Als ik nog geen onderwijsbevoegdheid zou hebben, zou ik me vandaag nog inschrijven aan een lerarenopleiding. Niet alleen vanwege de grote vraag naar docenten, maar omdat ik weet dat er geen beroep bestaat waar een mens gelukkiger van kan worden. Architect, Formule 1-coureur, bankier? Ik weet zeker dat die banen niet meer arbeidsvreugde opleveren. Er is volgens mij niets mooier dan werken in het onderwijs!

 

In de media verschijnen af en toe negatieve verhalen over het docentschap. De werkdruk is te hoog, het salaris is te laag en vernieuwingen gaan te snel of te langzaam. Het zal allemaal wel, maar ik zou nog geen minuut in een andere sector willen werken. Ik moet er niet aan denken hypotheken te moeten verkopen bij de mensen thuis, in een steriel witte kamer tandsteen te moeten verwijderen of op een druk kantoor de cijfers van kleine ondernemingen door te moeten rekenen.

Gelukkig hoef ik dat ook niet, want ik ben leraar.

 

Een werkdag in het onderwijs is een dag vol afwisseling en dag waar je met betekenisvol werk bezig bent. Een toets teruggeven aan een leerling die het eindelijk begrepen heeft, een gesprek met een klas over de actualiteit voeren, nadenken over hoe je iets het beste kunt uitleggen, problemen oplossen, een leerling over de drempel helpen om te presenteren, met een mbo-student kijken hoe hij z’n stagebegeleider om meer uitdaging kan vragen, met een groep meegaan op uitwisseling naar het buitenland om een andere cultuur te ontdekken of gewoon luisteren naar het verhaal van een leerling omdat niemand anders dat doet. Het zijn allemaal zaken die werken in het onderwijs meer dan de moeite waard maken.

Zou dat niks voor u zijn, werken in het onderwijs? Er zijn zoveel smaakjes dat er voor elk wat wils is. Zelf heb ik de afgelopen twintig jaar gewerkt op het mbo, het vmbo, het hbo, de havo, het vwo en in de volwasseneducatie. Allemaal plekken met een heel eigen dynamiek en unieke uitdagingen. Werken in het basisonderwijs lijkt me trouwens ook heel speciaal. Als ik op de basisschool van mijn kinderen kom, ben ik altijd diep onder de indruk van de wijze waarop het onderwijs daar georganiseerd wordt.

Alles loopt er gesmeerd, alle kinderen zijn aan het werk, iedereen weet wat hij moet doen.

Kinderen vloeien van de ene groep naar de andere en krijgen extra hulp of meer uitdaging. Dat zou ik ook willen kunnen aansturen. Wie weet, ooit misschien.

 

Sinds een jaar of vijf geef ik les op de Fontys lerarenopleiding in Sittard. Daar geef ik les aan jonge leraren die vaak zelf net van de middelbare school komen. Het is mooi om te zien hoe iemand verandert van scholier naar docent. Hoewel ik werken in het voortgezet onderwijs vaak mis, is het ook heel bijzonder om les te mogen geven aan jongeren die lesgeven net zo fantastisch vinden als ik dat vind. En soms kom je megatalenten tegen. Laatst zag ik een zeventienjarige studente in actie die een hele klas aanstuurde met alleen maar gezichtsuitdrukkingen. Dat zou ik dan ook willen kunnen.

 

Ik heb ook veel te maken met mensen die van carrière willen switchen en die het onderwijs willen komen versterken. Vanwege de oplopende lerarentekorten heeft de overheid allerlei gunstige regelingen, dus die groep groeit en dat is ook hard nodig. Het is leuk om te zien hoe mensen in twee jaar van notaris, financieel adviseur of hotelmanager in docent veranderen. Meestal vertel ik bij een intakegesprek over werken in het onderwijs. Regelmatig krijg ik te horen dat ik dat wel érg enthousiast doe.

Men vraagt zelfs of ik soms commissie krijg als er ze voor een carrière in het onderwijs kiezen.

Ik lach dan eens en denk, wacht maar, over een tijdje zie je zelf hoe mooi het is om voor de klas te staan.

 

Hoewel ik erg enthousiast ben over werken in het onderwijs, is er voor mij ook een minpuntje. Dat zijn de vele vakanties. Tijdens de vakanties heeft de docent het zwaar, want het zijn nogal wat weken dat je dat prachtige beroep niet kunt uitoefenen. Je mist de leerlingen, de school, je vak. Maar dat neem je maar voor lief, want verder is werken in het onderwijs fantastisch!

Quirien van Haelen

Quirien van Haelen (1981) is dichter, docent en columnist. Hij publiceerde diverse dichtbundels, was columnist en presentator bij L1 en poëziecolumnist bij Radio 1. Vanaf het eerste nummer van HALLO Magazine schrijft hij columns voor dit platform, vaak met humoristische inslag. Zijn columns zijn populair van Nederweert tot Heibloem. Van Neer via Thorn naar Maasbracht. De Maas over en een bezoekje bij de Belgische buren waar zijn columns ook geliefd blijken te zijn.