Ich höb gein opa's of oma's gehadj, mer kwoom as kindj waal mèt aoj miense in aanraking. In mien herinneringe gedroge die zich ouch echt aod. Ze haje dónker kleier, zote väöl te zitte, kaldje äöver lang geleje. En ze klaagdje väöl. Äöver häör gezóndjheid, de wintjer dae mer doerdje, häöre aodste zoon dae zich verkiërdj haaj getrouwdj, of äöver ein dochter die in de sjtad waas gaon woeëne en mèt häör geldj sjmeet. Opa's zote naeve de sjtaof, knauweldje op proemtabak en kitdjsdje de proem net naeve de kaolekit. Oma's zote te breije of zök te sjtoppe, of rechtop aan de käöketaofel te doezele. As se gelök haads, sjaote ze inèns wakker en vroge of se ein lekkertje wools. Det kwoom oet ein trummelke woeë het väöl te lang in haaj gelaege. Het plekdje ierst aan de henj en dan aan de tenj. Väör die miense mót de tied neet zeen gevlaoge, mer gekraope.
Mien vader kwoom oet Bögkeme. Ich waas ein jaor of zès. Pap noom mich mèt nao ein hoeshaoje mèt eine opa. Dao sjtóng de kerstboum al, prachtig opgetuugdj mèt väöl ingelehaor. Ich moch van opa ein kerstkrenske oetzeuke. 'Ich haop det het lekker is,' zag hae. 'Volgendj jaor zal ich dich lichtelik gein krenske mier kinne lange. Dit is waal miene lètste kerstboum, dink ich.' Ich veuldje aan woeë het äöver ging, zónger det ich het begreep. Toch is die zin mich altied biegebleve.
De lètste jaore höb ich taege Kerstmis het geveul det ich de väörige boum pas eine maond ierder höb opgeruumdj. Zoeë hel vluugtj de tied väör opa's en oma's noe, in eder geval väör Ellie en mich. Die zin van dae opa oet Bögkeme höb ich allang begrepe. Ze kumtj óngevraogdj in mich op bie edere noewe kerstboum dae we koupe. Ich wacht mich waal väör ze hel-op oet te sjpraeke. In taegedeil: ich besjtèl alvast eine boum väör het kómmendj jaor, väör miene lètste kerstboum väör te blieve. Ónbegónne werk, ich weit het. Aeve good eine Zalige Kerstmis allemaol van Ellie en mich. En paktj uch nog ein kerstkrenske.
2019, waek 52
