Natuur en vrouwen
In Beegden was onlangs een enthousiaste groep inwoners van Maasgouw en Leudal bijeen om te overleggen over hoe de Beegder- en Hornerheide ingericht moet worden. Samen met mijn collega wethouder van Maasgouw mocht ik die bijeenkomst openen en afsluiten. In mijn openingswoord heb ik aangegeven dat het eigenlijk bijzonder is dat we bij elkaar komen om te praten over de toekomst van de natuur in de Beegder- en Hornerheide. Natuur is toch iets wat zichzelf regelt?
Hebben we eigenlijk nog wel echte natuur in Nederland? Voor wat betreft de Beegder en Hornerheide is het antwoord dat de mens de natuur daar in de loop van de tijd heeft gemaakt. We hebben de Beegderhei gebruikt als militair oefenterrein. Een deel van het gebied is gebruikt voor landbouw. In het verleden zijn veel grove dennen aangeplant voor de mijnbouw. We laten schapen de heide begrazen om te zorgen dat er geen struiken of bomen groeien onder de hoogspanningsleidingen. Het is dus gemaakte natuur en geen echte natuur.
Maar toch hebben we nog wel echte natuur in Nederland. Kijk de komende weken maar eens omhoog als er weer zo'n indrukwekkende zwerm vogels over komt vliegen. Die weten van nature dat het tijd is om naar terug naar Nederland te gaan omdat het daar weer lente is en de temperatuur weer omhoog gaat. De vogels hadden al veel eerder dan wij als mensen begrepen dat het slimmer is om in de winter richting Spanje te vertrekken.
Ook is de paddentrek weer begonnen. Die begint ook van nature als de temperatuur stijgt en de padden uit hun winterverblijf komen en richting de poel gaan waar ze geboren zijn. Die paddentrek heeft ook menselijke trekjes. Want de mannetjes beginnen eerst aan hun tocht maar doen er lang over. De mannetjes zitten namelijk soms met tientallen tegelijk op open plekken te wachten op de passerende vrouwtjes. Als ze de kans krijgen dan grijpen ze de vrouwtjes met hun sterk gespierde voorpoten. De vrouwtjes starten veel later maar treuzelen minder en moeten dan ook nog die hitsige mannetjes meevoeren naar de voortplantingspoel.
In onze bossen maar ook in mijn eigen tuin zie ik dat de natuur uit haar winterslaap komt. Langzaam maar zeker zie ik bomen en struiken knopjes vormen. Ik zag bijvoorbeeld al sneeuwklokjes, bosanemonen, krokussen en in ons openbaar groen narcissen. Ach, misschien is het niet helemaal natuurlijk omdat we het aangeplant hebben maar toch word ik altijd vrolijk van die kleurenpracht. Nadat de natuur bijna alleen maar groen was in de winter laat ze zich in de lente daardoor toch weer van haar beste kant zien.
Maar echt lente is het natuurlijk pas als het rokjesdag is.
Martin Bril schreef hierover al in 2003.
Rokjesdag heeft denk ik toch met natuur te maken want rokjesdag is een wonderlijke dag. Als bij toverslag zijn de straten ineens gevuld met blote benen.
Het wonder is dat de dames hierover van tevoren geen overleg hebben gevoerd. Er wordt ook geen oproep geplaatst om in rok op straat te komen. Blijkbaar voelen vrouwen van nature aan dat het die dag kan en mag om voor de eerste keer dat jaar massaal met een rok weer op straat te komen.
Vrouwen en hun gevoel daar is al heel veel over gefilosofeerd. Sommige durven zelf te ontkennen dat vrouwen van nature een bijzonder gevoel hebben.
Maar dat uit het feit dat vrouwen precies aanvoelen wanneer ze voor de eerste keer in de lente allemaal met blote benen onder een rokje of jurk de straat op kunnen volgt dat in vergelijking met vrouwen mannen van nature volstrekt gevoelloze wezens zijn.
