Wie vanuit de ruimte op de aarde neerkijkt, zou een enorme gele vlek zien op de plaats waar Limburg ligt. Het afgelopen jaar zijn honderduizenden groene Limburgse tuinen compleet kaalgevreten door de respectloze rupsen van de Aziatische buxusmot. Er is geen onaangetast buxusstuikje meer te vinden in onze ooit zo groene regio. Wederom zijn we het slachtoffer geworden van exoten die een spoor van verwoesting en vernieling achterlaten. De tijd van overzichtelijke groene perkjes, romantische paadjes en strakgeschoren tuinafscheidingen is voorbij, het is tijd om ons te wapenen tegen zulke bedreigingen. Ik heb niks tegen exotische insecten, maar not in my backyard!
Elk jaar worden we overspoeld door horrorinsecten uit verre uithoeken van de wereld. Processierupsen, tijgermuggen, snuitkevers, ze weten hun weg te vinden. Komt het door de klimaatverandering, is het een gevolg van de toename van het internationaal verkeer of worden de insecten gestuurd door vijandige regimes? Ik weet het niet, maar ik weet wel dat er binnen de kortste keren niets meer over is van ons bronsgroen eiken als we niet in actie komen. Onze reactie op de buxusmot was veel te slap. Er was wel wat gif, maar dat werkte niet goed, dus kozen hoveniers er massaal voor om de inheemse buxus te verwijderen en z’n Aziatische neefje terug te planten. De enige structurele oplossing is het vervangen van buxushagen door betonnen muren.
Ziet u nog weleens een zevenstippelig lieveheersbeestje, het symbool dat we ooit kozen tegen zinloos geweld? Dat schattige rode kevertje met zwarte stippen? Nee! Dit kevertje is immers verdrongen door het Veelkleurig Aziatisch lieveheersbeestje. Deze agressieve predator wordt ingezet bij de bestrijding van luizen in de tuinbouw, maar bij gebrek aan luizen verslindt hij ook larven van andere soorten lieveheersbeestjes, rupsen en vlindereitjes. We hebben het paard van Troje binnengehaald. Alleen met fijnmazige netten om onze tuinen kunnen we onze inheemse insecten beschermen tegen deze terrorbugs.
Terwijl de buxusmot nog niet uitgeplaagd is, staat het volgende terrorinsect alweer klaar. De Aziatische hoornaar, een bijenmoordenaar die via Frankrijk in België terecht is gekomen, zal ongetwijfeld binnenkort de grens zal oversteken. De Aziatische hoornaar is een enorme wesp die bij gebrek aan ander voedsel bijenkasten leegrooft. Als de Aziatische hoornaar zich hier definitief vestigt, is er binnen no-time geen honingbij meer te vinden. De hoornaars bouwen hun nesten altijd in hoge bomen, minstens tien meter boven de grond. Alleen door alle hoge bomen preventief te rooien, kunnen we voorkomen dat de horzels zich definitief in onze streek vestigen. Daarmee kunnen we ook zijn neefje tegenhouden.
Op Facebook circuleren ook berichten over z’n neefje, de uiterst agressieve Japanse reuzenhoornaar die op zou rukken naar Nederland, maar dat is gelukkig een hoax. Deze uiterst gevaarlijke reuzenwesp bestaat, maar niet in Europa. Jaarlijks vallen er in Japan tientallen slachtoffers na een steek van deze 7 centimeter grote wesp. Hoewel deze moordende horzel dus nog niet buiten Japan voorkomt, neem ik het zekere voor het onzekere en ben ik begonnen met het bouwen van een fijnmazig metalen hor om mijn tuin. Ik ben niet bang aangelegd, maar je kunt beter het zekere voor het onzekere nemen. Dat het beestje nu nog niet in Europa gespot is, biedt geen garantie voor de toekomst. De ijzeren palen die het hor in de lucht houden zijn stevig verankerd in de betonnen muurtjes die ik heb geplaatst waar ooit mijn buxushagen stonden. U vraagt zich af of er stroom op staat? Laat die horrorinsecten uit Azië maar komen, dan merken ze het vanzelf wel.
