ColumnsBen Ubachs

Column: Ai-Ai door Ben Ubachs

Midden Limburg

AI-AI

Het komt bij de schaarse klusjes die ik uitvoer regelmatig voor dat een spontane krachtterm uit mijn mond ontsnapt. Het bezit van twee linkerhanden is een te zware handicap om een klus een beetje fatsoenlijk uit te voeren. Wanneer de klap van de hamer niet op de kop van de spijker maar op mijn arme duim belandt, verandert klussen in zelfkwelling. Na het eerste AI-AI !!!!! volgt een reeks uitdrukkingen die mijn kleinkinderen niet mogen herhalen op straffe van een tijdje in de hoek staan.

AI !!! is voor mij dus niks nieuws en eerlijk gezegd begrijp ik de huidige commotie over die andere AI óók niet. Hoe intelligent is Artificial Intelligence nu werkelijk? Voor zover ik het weet, berust deze slimme AI op de toepassing van algoritmen die in een razend tempo datagegevens kunnen selecteren volgens vooraf ingegeven instructies. Niet meer, niet minder. Toen wereldkampioen schaken Garri Kasparov in 1997 (de prehistorie volgens computernerds) door de supercomputer Deep Blue werd verslagen, stond de wereld even op zijn kop. Maar als een hele nieuwe en onbekende verandering optreedt kan Pietje-het-computermannetje het schudden. Pietje’s algoritmen werken volgens een vooraf ingegeven structuur en daarbuiten wordt het compleet onlogische wartaal.

Zo werd ik deze maand verblijd met een mail van de drankenhandel van grootgrutter Appie. Die houdt er niet van wanneer ik droog zou vallen. Met zekere regelmaat kom ik er over de vloer, maar vergeet dan steevast de klantenkaart mee te nemen. Aan die dingen heb ik namelijk een bloedhekel en beschouw ze als een pervers middel om me over te halen tot onnodige nieuwe aankopen. De mail -in de vorm van een aan mij persoonlijk gerichte waarschuwing- begon als volgt: “Beste Ben, Jouw punten vervallen binnenkort. Mis geen kortingen of cadeaus.”  Appie’s drankenhandel geeft mij tot 3 maart de tijd om wat te doen met al mijn verzamelde punten, mits die zijn gescoord vóór 1 december verleden jaar. Ik heb de keus voor korting op flessen drank, wijn- champagne- of gin-tonic glazen, lage of hoge tumblers, decanteerkaraf of een wijnkoeler. Alles tegen inlevering van de bups verzamelde punten vóór 1 december. Met terugwerkende kracht hijsen mag jammer genoeg niet. Maar hoe slim is Appie’s computer nu werkelijk om mij eerst lekker te maken en vervolgens mij onderaan de mail de volgende vraag laat stellen: “Wat is mijn puntensaldo?”  Ontnuchterend geeft de zogenaamde slimmerik mij direct het antwoord: “Jouw puntensaldo is 0 PUNTEN.” Stuur verdorie dan geen achterlijke mail, stom computer-ei !!

Ziggo kan er ook wat van. Daar hebben ze een altijd-in-gesprek klantenservice;  ik beproefde daarom welgemutst een keertje de chatbox; daar zat Ziggo’s computerventje Tobi digitaal duimen te draaien. Wonderboy Tobi wachtte al op me en beloofde opgewekt te gaan helpen. Hij had er duidelijk zin in. Ik vroeg het A.I.-knulletje dus hoopvol of het maandbedrag niet te hoog was berekend. Het bleek een onverwachte vraag want het ventje verslikte zich in zijn eigen chips. Zijn printplaat sloeg helemaal op tilt want er kwam geen zinnig, laat staan intelligent, antwoord uit het schattig chatlijfje. Tobi stuurde me veiligheidshalve snel terug naar de klantenservice, maar daar bleek de gehele bezetting nog in gesprek. Ik mocht het later nog eens proberen.

Mensen die houden van zinloze tijdbesteding moeten vooral bellen met de klantenservice van ongeacht welk bedrijf of instantie. De kans dat je direct en duidelijk wordt geholpen is onmeetbaar klein. De wonderlijke gecomputeriseerde wereld laat ons vaak versteld staan met nieuwe vindingen en toepassingen.

De menselijke maat wordt echter weggespoeld door deze digitale vloedgolf. Warme, persoonlijke service is eerder uitzondering dan regel.

Kostenbesparing is overal het Leitmotiv. Maar bij dit blad denken we zelf nog na. Niks ChatGPT. Hallo zeg!

Ben Ubachs

Ben Ubachs werd geboren in Maastricht. Hij was journalist, ondernemer en is nu freelance schrijver. Sinds 2013 woont hij in Baexem. Daar kijkt hij met af en toe gefronste wenkbrauwen om zich heen. Mild en humorvol, af en toe ook wat scherper, legt hij in HALLO Magazine zijn indrukken vast en houdt de lezers een spiegel voor. Feiten en fictie vullen elkaar daarbij naadloos aan.