Terwijl ik deze overweging schrijf, heeft Sint Nicolaas ons land alweer verlaten. Pakjesavond is net voorbij. De anonieme gever van geschenken in je schoen of op Pakjesavond. Een eeuwenoude traditie die terug gaat naar zijn leven.
Vanaf de 16de en 17de eeuw heeft de goedheiligman concurrentie gekregen van het feest van Kerstmis. Nu is kerstmis het feest van het schenken geworden. Vaak vinden we dit al een stressvolle bezigheid, je schenkt iets om een goede indruk te maken, of om de ander te overtroeven.
Het woord schenken betekent oorspronkelijk iemand iets te drinken geven. Schenk je eens wat in! Schenken betekent dus dat we iemand die dorst heeft iets inschenken om zijn dorst te lessen. Tegenwoordig zijn we dorstig naar materiele zaken, zo lijkt het, maar niets is minder waar. In ieder van ons zit ook de dorst naar liefde, aandacht, naar waardering. Iedereen van ons vraagt naar een geschenk wat je krijgt waar heel je hart, je verstand, je ziel bij betrokken is, en dat grootste geschenk aan de ander ben jezelf. Jij als mens kunt met de kracht van het christelijk geloof de kettingen los maken, de ander helpen bij het ontdoen van de zware lasten.
“Schenken” hoort bij Kerstmis en dat begint bij God zelf. Hij schenkt zichzelf in dat kleine kind in de kribbe. Klein, weerloos, hunkerend naar menselijk warmte, liefde en geborgenheid. Dat kleine kind in de kribbe schenkt hoop, troost en liefde, licht en barmhartigheid.
Ik realiseerde me dit onlangs nog toen ik in een aula aanwezig was in een van de verzorgingstehuizen, samen met een muziektherapeute, een zorgmedewerkster en een kok. In ons midden zat een kwetsbare bewoonster van de PG. Ze nam deel aan het oefenen voor de kerstviering. Ze glunderde van oor tot oor en genoot zichtbaar van de muziek die we hadden uitgezocht voor onze kerstviering. Het was voor haar ook pedagogisch, ze kwam tot rust door de muziek. Ze ontspande en vertelde over vroeger, over haar leven en over kerst toen zij klein was. Voor had was onze aanwezigheid een geschenk, in alle eenvoud, dankzij de kracht van de muziek, de humor en het luisteren. Zij was het middelpunt. Ze was zoals het kind in de kribbe. Een groot geschenk.
Wil je als christen geschenken geven, geef dan een pakje van eenvoud, steek een kaars van hoop en warmte aan. Zet een kerstboom van dankbaarheid en echte vreugde op. Open je hart voor oprechtheid en geen achter de rug om mentaliteit. Laat vooral het goddelijk Kind toe in de kribbe van uw hart. Het is dit Kind dat ons oproept om open te staan voor de vreemdeling, de zieke, de kwetsbare, de minderbedeelde. Maak je pad recht.
In deze geest wens ik u een zalig Kerstmis en een voorspoedig nieuwjaar.
