Karl
Terwijl inmiddels hele volksstammen doen alsof de Europese Unie bestaat uit een verzameling politiestaten van het kaliber Wit-Rusland of Noord-Korea, blijkt de luxe van op vakantie gaan toch echt geen enkel probleem. Woon je in deze regio, dan kun je in theorie zelfs vier landen in één dag tijd bezoeken. Toegegeven, een eenheid is het zeker (nog) niet. Daarvoor zijn er te veel verschillen. In de coronaregelgeving doen die verschillen bovendien af en toe tamelijk potsierlijk aan. Uiteraard zijn wij Nederlanders – het geschreeuw van allerlei Malieveldbezoekers ten spijt – weer het soepelst. In Duitsland wordt bij ieder restaurant- of terrasbezoek je doopceel gelicht en vier weken bewaard. In Luxemburg moet je geen anderhalve, maar twee meter afstand houden. Geen toerist die daar op let trouwens. Reden tot ernstige zorgen in de internationale kranten, die waarschuwen voor een vervroegde tweede golf. Mondkapjes zijn her en vaak ook der verplicht. In België hoeft het dan weer niet wanneer je staat te tanken, maar wél als je naar binnen gaat om af te rekenen. Ook al staat de bediende achter een laag plexiglas.
Wie echter geloofde dat de coronacrisis onze levensinstelling zou veranderen komt vooralsnog zwaar bedrogen uit zo was mijn conclusie, terwijl ik door ‘Die Rheinpfalz’ bladerde. Even daarvoor was ik nog bijna ondersteboven gereden door een tractor op de Katharinenufer, hier in Trier. Die jongens van Farmers Defence Force gingen wel erg ver vond ik, dik 220 kilometer in dit geval. Het woord ‘Defence’ in de naam van die club is inmiddels al lang en breed achterhaald. Overigens roept hier alleen al de keuze voor Engels eerder associaties op met een motorbende, of nog erger. In ieder geval wordt, net als vóór de crisis, zonder dralen de aanval gekozen en vliegt het ene ultimatum na het andere de minister om de oren. Jammer voor de zorg dat zij geen trekkers hebben. Je zet je eisen dan toch wat meer kracht bij. De mensen die zich te pletter werken voor onze gezondheid rest slechts een haring en een mager applausje.
Even door scrollen naar het lokale nieuws dan. Daar haast het CDA zich te melden dat de ventilatie- en luchtbehandelingssystemen in oudere gemeenschapshuizen goed gecontroleerd moeten worden, om verspreiding van het virus via aerosolen te voorkomen.
Een nobel streven, ware het een nogal opzichtige manier om het vooral niet te hebben over een Brits onderzoek. Dat legde namelijk een link tussen luchtvervuiling door ammoniak en het hogere aantal coronaslachtoffers in onze regio. Ook wat dat betreft weinig nieuws onder de zon dus.
Nu had ik ook niet verwacht dat de christendemocraten snel de stelling zouden onderschrijven dat het bij grote boeren in veel gevallen gaat om agrarische industriëlen, die produceren voor de internationale export. Maar met Hugo de Jonge aan het roer wordt het misschien wel allemaal wat vooruitstrevender. Ik zag laatst dat zijn hippe schoentjes al navolging hadden gekregen in de lokale fractie. Bovendien heeft hij laten weten geen enkele trek te hebben in een samenwerking met boreaal-extremistische groeperingen ter rechterzijde van het spectrum. Kijk, dat gaf een voormalig Leudaliaans burger zowaar wat moed op zijn vakantiestekje.
In een vooruitblik op de verkiezingen in maart maakte mijn digitale huiskrant zelfs de analyse dat op sociaaleconomisch gebied niet alleen CDA, maar ook D66 én zelfs de VVD naar links opschuiven. Of ik er waarde aan moest hechten dat in crisistijd zelfs een liberale premier roept dat ons land ‘in de kern diep-socialistisch is’, bleef echter vooral een vraag voor me. Ik draaide me om en keek naar Karl Marx, bekendste zoon van deze stad, alsof hij me een antwoord zou geven. Maar het betrof slechts zijn bronzen versie, die sinds 2018 het straatbeeld siert.
Uiteraard zei die niets terug. Maar op het bordje naast het beeld had iemand met veel gevoel voor nuance geschreven:
‘Zoals bijna geen ander heeft hij de ongehoorde dynamiek van zijn eigen tijd geanalyseerd en de groeiende ongelijkheid en uitbuiting bekritiseerd.
Zijn ideeën zijn in de 20e eeuw misbruikt voor het vestigen en rechtvaardigen van dictaturen. Zijn uitgangspunten kunnen echter ook vandaag de dag er nog toe dienen om ons inzicht in de hedendaagse problemen te verfijnen.’
Ik help het de schrijver hopen.
