'Kerstbuim waere d'r nog zat verkochtj,' vertèldje de verkuiper bie het tuincentrum. Hae zag het taege eine miens dae eine boum aan het oetzeuke waas. Ich leep d'r net naeve en huerdje het. Dus ich vroog: 'Väöral kunstkerstbuim zeker, of ouch laevendje?' Of de kunstbuim good verkochte, wist de man neet. Mer de echte buim lepe geweljig. Sjoeën gezagdj troewes van buim die allemaol sjtil loge te wachte tot ze weggedrage zoje waere. Ich bèn eine leefhöbber van aojerwetse kerstbuim. Väör die compleet te maken, huertj d'r ein kerstkrubke bie. Mèt beeldje natuurlik.
Pas waas ich bie de laezing van ein vrouw die klein kerstsjtelkes verzameldje. Häör hoes waas óngertösse verangerdj in ein museum. Ze wis alles äöver de traditie van de kerstsjtal en goof ouch oetlègk äöver de beeldje en häör plaats in het krubke. Het Kiendje Jezus, Maria, Jozef, herders, käöninge, ze höbbe óngerling ein vaste positie in de groep. Waem wètj zoeëget nog? Ich waas de juuste mise-en-scène alweer vergaete wie ich heivers ging. Dus de kans is klein det de beeldje in oze sjtal oeët nog de juuste plaats kriege. En as ze die al èns höbbe gehadj, waas det puur toeval. Gelökkig haet tot noe toe nemes van het gezelsjap zich beklaagdj.
Ein paar jaor trök lepe Ellie en ich in Remunj ein kèrk in väör de kerstgroep te bekieke. Dao sjtóng ein gruupke maedjes van róndj de zèstiën mèt ein aojer vrouw. Die probeerdje get äöver de beeldje te vertèlle. Häör gezicht waas roeëd aangeloupe, asof ze sjpiet haaj det ze d'raan waas begós. De maedjes keke meug en murg, asof zuuj sjpiet haje bie de groep te huere. Ein lang liës veel de vrouw in de raeje. 'En dae aezel dan, mevrouw, en die koe, waem zeen det?' Die koe is väör de mèlk,' reep ein anger mèt eine roeëje bril. 'Maria haaj zelf niks.' 'Het is eine os,' verbaeterdje ein derdje maedje, 'gein koe.' 'En dae aezel dan?' vroog de roeëje bril. 'De aodste broor van Sint Jozef, dink ich,' zag het derdje maedje. 'Iërder Jozef zelf,' maendje de lang liës.
2023, waek 52
