‘Het ein maedje is het anger neet.’ Hae keek mich aan mèt eine sjuunse blik. Net te sjuuns, ein bietje vèttig. We haje ós ein iëwigheid neet gezeen. Eigelik vanaaf det we in ’68 van de hbs ginge. We haje ein paar jaor same in de klas gezaete. Det waas geine bandj väör het laeve, mer toch eine bandj. Dus wie we ós in Remunj taege het lief lepe, móste we aeve mèt ein kalle. Ich kós hem drek trök en hae mich. Of het zoeë mós zeen, wore we ós op het Munsterplein taegegekómme, vlak väör het verlaote pandj van V&D woeë vreuger het college loog. Hae waas neet allein van uterlik nog hetzelfdje gebleve. Ouch zeen maneer van väördoon waas niks verangerdj. Weuste kal en altied tamelik ordinair moppe.
Nao ziene deensttied waas hae in het oeëste blieve hange en dao haaj zien Remunjs ónger geleje. Efeng, gauw genóg vroog hae of ich getrouwdj waas. Wie ich vertèldje det ich al 50 jaor mèt Ellie waas, ging hae intrintj äöverhoup. Det kós hae zich neet väörsjtèlle: zoeë lang hoeze mèt dezelfdje vrouw. Dao waas eine miens neet väör gemaaktj, zag hae, oet de gróndj van zien hert. Haezelf waas veer jaor geleje aan zien viefdje vrouw begós. Ich ergerdje mich aan de maneer woeëop hae het zag. Dus voordje ich hem en zag mèt get naodrök det hae talent haaj väör het keze van de foute vrouw. Mer det óntkindje hae.
Mèt al zien exxe waas eigelik niks fout gewaest. Het wore gewuen aardige vrouluuj, allemaol, sjtök väör sjtök. Mer eine miens wool waal èns get angers. Ich zag det ich het ein raar idee vónj väör oet-ein te gaon as se het good höbs same. ‘Jao,’ zag hae, ‘mer waem wètj, kriese se het nog baeter.’ ‘En det is dich eders kier gelöktj?’ vroog ich mèt ein sjtum vol óngeluif. Hae keek mich sjeif aan en leek aeve oet het loeëd gesjlage. ‘Het ein maedje is het anger neet,’ waas zien väölzègkendj antjwaord. Ich wis zat. Örges op de waereldj kós nummer zès zich vast opmake väör de broeloft.
