'Vandaag kriege we waat nog äöver is van gister en iërgister,' zag Ellie. Ich haaj allang gezeen waat d'r op de taofel sjtóng en det veel neet taege. In taegedeil. Dus ich zag: 'Op dees maneer moog het aldaag klatsedaag zeen.' Mèt wie ich het zag, besefdje ich det ich ein waord haaj gebroektj woeë ich neet miër van wis det ich het nog kós: klats. Klats is ein waord mèt mier beteikenisse. In dit geval is het ein rest van get, aete dus. As d'r nog ein klein bietje wien in de fles zitj, zoojs se kinne zègke: 'Sjöt det kletske nog mer d'r bie.' Wie ich vreuger in danszale kwoom, wore d'r waal èns klatsezoepers de täöfelkes aafginge as het volk op de vloer waas. Woeë ein ónbewaakdj glaas sjtóng mèt nog ein bietje beer in, drónke ze det flot laeg.
As d'r boete op de sjtoep nate aerd waas blieve ligke as we de sjtevele of de wèrksjoon oetdeje zag mien moder: 'Goeëj d'r mer ein klats water äöver.' En eine metselier dae intrintj klaor waas mer net get sjpies tekort kwoom, kós zègke: 'Ich mós eigelik nog ein gooj klats sjpies höbbe.' Klats beteikentj in dees gevalle dus ein klein hoeväölheid van get. Het waord zitj nog in ein kinjerleedje oet de negetiëndje iëw: Klits, klats, klander / van d'eene bil op d'ander. Bie det waord klats huertj het wèrkwaord klatse. Det beteikentj 'sjlaon'. De golve klatse taege de loswal.
Ouch haet klats nog ein sjpeciaal beteikenis die ich pas laat óntdekdje. Wie ich d'r achter begós te kómme waat maedjes allemaol angers meukj as jónges kwoom die beteikenis pas in beeldj. Ich haaj ein uigske op ein net maedje. Zien broor zoot bie mich in de klas, mer dae vertèldje mich det ich mich baeter bie zien zöster oet de buurt kós haoje. Want det waas ein waek nuetelik as het aan de klats waas. Ich knikdje begriependj, mer wis neet woeë het äöver ging. Instinctief höb ich mam neet gevraogdj waat hae bedoeldje. Det haet mich lichtelik ein klats óm die oëre gesjildj.
2025, waek 31
