ColumnsQuirien van Haelen

Column: Ode aan ons huis door Quirien van Haelen

Midden Limburg

Nog één zomer lang genieten we van het mooiste plekje van Roermond, van ons rijksmonumentaal herenhuis dat in 1883 ontworpen is door de Rijksbouwmeester Pierre Cuypers in onze fijne wijk Roerzicht in Roermond. Dit is de laatste zomer, want in september of oktober gaat het huis dat gelegen is in een verkeersluwe straat in de verkoop. Ik zie er nu al tegenop, want dit authentieke herenhuis met stadstuin en privacy waar we al tien jaar met onze familie wonen en waar we eigenlijk ook nooit weg had willen gaan, is een van de grote liefdes van mijn leven.

 

Wie eenmaal in een huis van Pierre Cuypers woont, blijft. Kijk maar naar de Nachtwacht in het Rijksmuseum. De Nachtwacht weet het wel. Die hangt daar goed, die gaat echt niet zomaar verhuizen. Wij breken met de traditie en verkopen ons Cuypershuis en dat valt me zwaar. Nu de lichtstralen door de frisgroene blaadjes van de zeldzame Zekova iep aan de voorkant van de straat op de originele houten vloer vallen, word ik wat weemoedig. Was het nu echt nodig om te verhuizen? Ik staar vanuit het liefste plekje in huis naar het drie meter zeventig hoge plafond dat we een tijd geleden zo grondig hebben laten isoleren (net zoals het dak en veel andere delen van de woning.) De typisch neogotische rondingen in het stucwerk zal ik zeker missen, net als het porseleinen schakelwerk op de muren en zo’n beetje alles in deze woning.  

 

Even later loop ik door de openslaande tuindeuren naar de voor stadse begrippen grote tuin met privacy om enkele passievruchten te oogsten en te genieten van de muurleeuwenbekjes die de oude karakteristieke muur bedekken. Wat een rust, wat een stilte. En dan te bedenken dat dit bijzondere huis slechts op enkele minuten loopafstand van het stadscentrum ligt en harstikke dicht bij de A2 en A73. Toch hoor je geen verkeer, geen stemmen, geen herrie. Je hoort vaak mensen zeggen dat dit de beste wijk van Roermond is en ze hebben gelijk realiseer ik me. Tevreden staar ik naar de marmeraders in het natuursteen van de recent vernieuwde onderhoudsvriendelijke tuin. Straks moeten het zwembad en de terrassen worden verhuisd en zal een nieuwe bewoner van de zonnige tuin van onze instapklare woning genieten. Ik moet er nog even niet aan denken.

 

Binnen ligt de hond te slapen op de koele glanzende terrazzo keukenvloer, zijn favoriete plekje. Ook in de winter, al geniet hij dan van de vloerverwarming en van de geur van stoofpotjes die we dan in de van alle gemakken voorziene Piet Zwart keuken bereiden. Heel af en toe probeert hij een stukje vlees te pikken van het solide terrazzo aanrechtblad of uit een pan op de vrijstaande Falconfornuis. Maar vandaag geniet hij van de koelte van de vloer en de luchtstroom die afkomstig is van de royale gewelvenkelder. Een open kelderdeur is de beste airco die je je maar kunt wensen heeft mijn buurvrouw me ooit geleerd.

 

De bel gaat. Het zijn onze kinderen die net van een van de diverse goede basisscholen op loopafstand terugkomen. Ik zie ook al enkele kinderen op straat onderweg naar voetbal, muziekles, hockey, theaterles, basketbal of een van de vele andere sporten of hobby’s die in de omgeving worden aangeboden. Maar onze kinderen gaan Jachtseizoen spelen met wat vrienden en vriendinnen uit de buurt en misschien nog even een ijsje eten bij Clevers in de binnenstad. Straks zullen ze ook nog wel gamen op hun gamezolder of een bad nemen in het vrijstaande bad in onze riante badkamer. Mijn overbuurman, die net gebruikmaakt van de voldoende parkeergelegenheid voor en nabij onze woningen, komt ons nog even feliciteren met de aankoop van onze nieuwe woning. ‘Wel een grote verandering,’ zegt hij glimlachend.

 

’s Avonds lig ik te draaien in mijn bed in de aan de voorzijde gesitueerde masterbedroom van dik dertig vierkante meter. Wat een balzaal dachten we toen we het huis tien jaar geleden kochten en eigenlijk is dat nooit veranderd. Maar nu lig ik wakker. Zo’n verhuizing is niet niks en ik ga alles zo missen. Mijn vrouw wordt ook wakker door mijn slapeloosheid en als ik haar vertel waarom moet ze lachen. ‘

Kom op, stel je niet zo aan, we verhuizen letterlijk 8 meter naar het huis van de buren,

naar precies zo’n zelfde Cuypershuis in dezelfde Frans Douvenstraat. Je ligt wakker van de verkeerde dingen, ons nieuwe huis moet nog helemaal gerenoveerd worden. Heb je al een aannemer gebeld?’ In één van de nabijgelegen parken krast een uil.

Quirien van Haelen

Quirien van Haelen (1981) is dichter, docent en columnist. Hij publiceerde diverse dichtbundels, was columnist en presentator bij L1 en poëziecolumnist bij Radio 1. Vanaf het eerste nummer van HALLO Magazine schrijft hij columns voor dit platform, vaak met humoristische inslag. Zijn columns zijn populair van Nederweert tot Heibloem. Van Neer via Thorn naar Maasbracht. De Maas over en een bezoekje bij de Belgische buren waar zijn columns ook geliefd blijken te zijn.