Ik heb mij op deze plek nogal eens beklaagd over een heersende demonstratiemoeheid. U zult echter gemerkt hebben dat die woorden de afgelopen tijd behoorlijk zijn gelogenstraft. Niet in de laatste plaats door jonge mensen die massaal opstonden uit de schoolbanken, om te protesteren tegen de wijze waarop regeringen en regeringsleiders de klimaatproblematiek negeren, of zelfs ontkennen.
Hun acties vervulden mij met grote vreugde, ook omdat ze daarmee mijn vooroordeel over een generatie op iPhones starende, ongeïnspireerde en verwende egotrippertjes bijstelden. Bovendien lieten ze zich niet hinderen of tegenhouden door cynische ouderen die zelf helemaal niks doen, maar wel zeker wisten dat die jeugd straks gewoon weer in de McDonald's zou zitten.
Van een andere groep plots opgedoken demonstranten werd ik minder enthousiast. Ze zijn inmiddels volledig gereduceerd tot het kledingstuk dat ze dragen, wat weer regelmatig vreemde krantenkoppen oplevert. Nu is dat op zich wel logisch, want er is geen weldenkend mens die nog begrijpt wat de bindende factor van de 'gele hesjes' nu eigenlijk is.
Ga je ze vragen wat ze willen, dan zegt de eerste dat Zwarte Piet moet blijven. De tweede wil dat Rutte oprot. De derde wil dat de pensioenleeftijd omlaag gaat.
De vierde wil zijn land terug. De vijfde vindt dat Swifferdoekjes te duur zijn. En de zesde is tegen Zwarte Piet.
Nu waren er weer 'hesjes' die vonden dat de NOS nepnieuws verspreidde. Dat hadden ze gelezen. Op 'de Feesboek'. En op Twitter. Want daar hadden ze de waarheid en het licht ontdekt. Jammer genoeg voor henzelf zijn de 'hesjes' ook ontdekt. Allereerst in de winterstop van het betaalde voetbal, door lieden die hun lust tot vernielen, bedreigen en herrie schoppen doorgaans camoufleren onder een sjaaltje van eender welke club. Die verveelden zich net te pletter, tot ze ontdekten dat je ook gewoon dat ding aan kon trekken wat al die tijd toch al doelloos in de kofferbak van de auto lag.
Dan waren er nog de bruine hemden, die ook lekker makkelijk te bedekken zijn door dat fluorescerende geel.
Zij worden ook wel de Rudolf Hesjes genoemd en ze weten van aanpakken, zo heeft de geschiedenis geleerd.
Ik kreeg via de van wijsheid en liefde doordrenkte social media ook al te horen dat ik beter naar Maastricht kon gaan om iets voor mijn land te doen. Dat iets bestond er deze keer uit dat ik tegen de EU moest demonstreren, want als ik dat niet deed was ik een landverrader. Zo gemakkelijk gaan die dingen in 2019.
In Frankrijk, waar de ze de 'gele hesjes' hebben uitgevonden, zijn ze het wekelijkse plunderen niettemin wel zo'n beetje zat. Omdat de middenstand niet eens meer de moeite neemt om de boel op te knappen aangezien het volgend weekend de etalages toch weer aan barrels liggen, zijn daar nu de 'rode sjaaltjes' (geen grap) om tegen het geweld van de 'gele hesjes' te demonstreren. Vanwege het gebrek aan originaliteit zullen die hier binnenkort dus ook wel opduiken, ongetwijfeld gevolgd door de 'blauwe sokken', 'groene mutsen' of 'gestreepte pyjama's'.
U mag van mij aannemen: ik heb in mijn leven heel wat hesjes gedragen, al waren ze niet geel. Ook de rode sjaal hoort nog immer tot mijn uitrusting. Maar het grote verschil is toch dat ik, voor ik ging demonstreren, eerst even uitzocht wie er allemaal ongeveer hetzelfde dacht over één specifiek onderwerp.
Je was het natuurlijk nooit 100 procent over alles met elkaar eens, maar het bleek toch het meest effectief als je acties min of meer gecoördineerd waren door één gemeenschappelijk doel.
Goed onderbouwde argumenten, die wilden ook nog wel eens van pas komen. En met vriendelijkheid, eerlijkheid en een open instelling werd meestal meer bereikt dan met agressief geschreeuw.
Wat dat betreft heeft de jeugd ons de afgelopen weken het goede voorbeeld gegeven...
