ColumnsJohn Hölsgens

Is het beleid, of is er over nagedacht?

Politiek is een vuil spel hoorde ik laatst weer eens iemand zeggen en hoewel ik een gekend tegenstander ben van gemakkelijke zijlijnteksten als ‘ze doon toch waat ze wille’ weet ik eerlijk gezegd ook even niet waar te beginnen na afgelopen maand.

Dat we geregeerd worden door een coalitie van Shell en Unilever is u inmiddels wel duidelijk, al mogen we de fractiemedewerkers bij het bankwezen natuurlijk niet uitvlakken. Het was vooral de ING die via tv-spotjes voor de voetbalwedstrijden van Oranje liet weten enorm trots te zijn op Nederland. Of dat nog wederzijds is waag ik inmiddels te betwijfelen. Na de onder de maatschappelijke druk ingetrokken salarisverhoging met 50 procent - tot 3 miljoen euro per jaar – bleef topman Hamers zitten waar-ie zat voor zijn hongerloontje. En hij zit nog steeds prima, ook nadat ING een witwasaffaire schikte met het Openbaar Ministerie. Dat is de mazzel die je gewoon hebt als bank, dat je nog ergens 775 miljoen in een la hebt liggen. Om het plebs koest te houden schop je gewoon je tweede man de straat op, want die wilde toch net wat anders gaan doen.

Maar laten we niet doen alsof het alleen aan ING ligt. De complete bankwereld doet alsof 2008 ‘never happened’. Daarnaast weten we ondertussen van vastgoedfraude, georganiseerd dopinggebruik bij een wielerploeg en ook in Mexico liggen ze nog steeds in een stuip, om het gemak waarmee het lokale drugsgeld probleemloos in de Nederlandse witwasmachine verdween. Laat maar lekker draaien...

Pakken we dat aan in het ‘gave land’ van Mark Rutte? Ben je gek. We moeten soms hard zijn in plaats van een hart hebben. Alleen niet voor voor buitenlandse beleggers. Die doen we 1,4 miljard cadeau. U weet wel, vanwege het ‘vestigingsklimaat’. Volgens het CPB maakt het geen bal uit: noch voor de werkgelegenheid, noch voor dat klimaat waarbinnen het voor Lily en Howick juist wel slecht toeven leek. Pas nadat twee onschuldige kinderen door alle open riolen van de social media waren gehaald was er ineens plaats voor naastenliefde.

Die naastenliefde kwam overigens niet van CDA’ er Gerd Leers. Die vond dat we ‘niet moesten kijken naar hoe zielig een kwestie is’. Vooral niet doen nee, je geloofwaardigheid als christen kon wel eens in gevaar komen. De ‘loondispensatie’,  een camouflagewoord om mensen met een beperking uit te knijpen door ze onder het minimumloon te laten werken, ging nog net op tijd van tafel. Ook alweer onder druk vanuit de samenleving. Coalitiepartners van D66 - tegenwoordig toch al een soort VVD-light -  tot ChristenUnie lieten ineens weten dat ze daar héél blij om waren. Ze waren immers altijd al tegen geweest, zo klonk het nu plotseling in koor. Mij herinnerde dat toneelstuk aan mijn jeugd, toen in mijn favoriete tekenfilmserie Halvar van Flake steeds tegen Wickie de Viking zei: ‘Ik had het zelf natuurlijk al bedacht, maar ik wilde even afwachten of jij er ook op zou komen’.

Geert wist ondertussen niks beters te verzinnen dan een cartoonwedstrijd om die vervolgens, zoals verwacht, onder een luidkeels ‘Zie je wel!’ te kunnen afblazen. Hoe serieus kun je zoiets nog nemen? Alsof wij niet doorhebben dat cartoons tekenen een linkse hobby is. Daarna riep de VVD nog een keer dat de emotie uit het debat moest. Om vervolgens inderdaad een Kamerlid aan te stellen dat zichzelf eerder al bewezen had, door met zevenmijlslaarzen dwars over de emoties van hele bevolkingsgroepen heen - waaronder die van nabestaanden van suïcide - het parlement binnen te twitteren.

‘Jaja’ hoor ik her en der. ‘Typisch het geluid van een rooie rakker die de zegeningen van het glorierijke neoliberalisme voor ons gefortuneerde Leudal niet weet te waarderen!’ Maak u geen zorgen, ik ga net zo hard graven naar de geheime uitslag van het interne onderzoek dat de opperste Sovjet van de SP liet instellen, naar het vertrek van diverse Limburgse statenleden en een gedeputeerde. Een onderzoek waarbij geen externe verslaglegging getolereerd werd, ook al verzochten de dissidenten daar om.

Wat een wereld hè, die politiek…Had ik trouwens al gezegd dat ik over vier jaar een gooi doe naar het raadslidmaatschap in Roermond?

 

 

John Hölsgens

John Hölsgens wonende in Roermond is geboren en getogen in Heythuysen. Hij publiceerde twee dichtbundels en een boek met verzamelde columns onder de titel ‘Op de Korrel’. Hij is vaste huiscolumnist van ‘Niet Direct’, het literaire podium van de Stichting Kunst en Cultuur Leudal en levert bijdragen aan radio-programma’s van 3ML.