U herkent wellicht de wapenspreuk van Nederland boven deze tekst. En ook al haalde u zelden een voldoende voor Frans op de middelbare school en kunt u zich niets meer herinneren van futur of passé composé, de kans dat u niettemin weet dat hierboven ‘Ik zal handhaven’ staat is vrij groot.
Alleen al vanwege dat nationale motto zou je er bijna aan gaan twijfelen dat Leudal bij Nederland hoort, want met handhaven heeft men in die gemeente enorm veel moeite. Dat geldt eigenlijk voor alle kernen, maar het lijkt er op dat in Heythuysen de problemen het grootst zijn.
Ik meen dat ik als columnist wel vaker de al dan niet milde vormen van grootheidswaan van mijn geboortedorp heb gehekeld, waarbij de kern van het betoog meestal was dat men er nog wel zes Aldi’s, Hema’s en Actions kon planten, maar dat ‘Klein Paries’ gewoon blijft wat het is: een dorp. Bovendien voegde ik daar meestal aan toe dat dit gegeven helemaal niet erg is.
Het wordt pas lastig wanneer men in een dorp alle bijkomstigheden van de ontwikkelde stadse fratsen niet voldoende weet in te schatten, dan wel weet op te vangen. Want qua handhaving gaat het weliswaar op veel gebieden mis, qua verkeer springt dat het meeste in het oog. Daar nemen we immers bijna allemaal dagelijks aan deel.
Hoewel er ook nog veel momenten zijn dat je in het hoofddorp een kanon kunt afschieten zonder dat daarbij iemand ernstig letsel oploopt, kan het er bij vlagen toch nog knap druk worden. De parkeerproblematiek is er op die dagen zelfs berucht. Automobilisten die de inspannende wandeling van een parkeerplaats naar de winkel - die in zo’n groeikern toch al rap kan oplopen tot minstens 25 meter - niet aankunnen, parkeren het liefst binnen. Recht voor de toonbank. Wanneer dat niet lukt is er vaak nog wel een plekje op het trottoir, waardoor voetgangers met of zonder rollator of kinderwagen de openbare weg op gedreven worden.
Die weg is géén voetgangerszone, ook al gedragen sommige wandelaars zich daar dan wel weer zo. De inrichting van de straten en voorzieningen doen eigenlijk dan ook nog het meest denken aan de tijd dat paard en wagen het meest gebruikte vervoermiddel was. Toch kan men er zomaar slachtoffer worden van bestuurders die zich de opvolger van Max Verstappen wanen, maar net zo groot is de kans dat je van de sokken wordt gereden door een groep senioren op een e-bike. Die hoor je namelijk niet aankomen, maar Tom Dumoulin houdt ze niet bij.
En terwijl verontruste moeders hun jonge kinderen, voor ze op hun fietsjes stappen, uitdossen alsof het VN-militairen zijn en er vervolgens aan de buitenkant naast gaan rijden ‘omdat dat veiliger is’, komen ze op de as van de weg regelmatig in conflict met een iets oudere generatie belhamels. Die hebben namelijk minstens de halve straat nodig, wanneer ze met een grote groep uit school huiswaarts keren. De handen los van het stuur, want die zijn uiteraard nodig om de I-phone te bedienen.
Je mag nog van geluk spreken dat die scooters met blauw kenteken, waar ik in Roermond dol van wordt, nog niet écht zijn doorgebroken in Leudal. Want hoewel je daar om onduidelijke redenen weer géén helm voor op je knar hoeft te zetten, maken die krengen meestentijds wel ontzettend veel kabaal. Maar dat horen voornoemde pubers die met de blik aan die I-phone gekluisterd zitten niet eens, want door hun oordopjes klinkt DJ Khaled op het geluidsniveau van een JSF.
Ach, weet u, terwijl ik dit zo allemaal opschrijf bedenk ik ineens dat hier ook nauwelijks tegenop te handhaven valt! Dan kan de gemeente wel met een mooi nieuw verkeer- en vervoersplan komen, maar is het niet wat te gemakkelijk om alle verantwoordelijkheid bij onze bestuurders te leggen?
Als we nu eens allemaal gewoon wat meer rekening zouden houden met elkaar. Oud, jong, fietser, automobilist, voetganger, e-biker en scooteraar? En allez, dan ook meteen maar wat makkelijker accepteren dat het vaak een tijdje duurt voor een infrastructuur is aangepast aan de steeds sneller gaande technische ontwikkelingen?
Zou dan de wapenspreuk voor Leudal niet ‘Wij kunnen zelf ook wel handhaven’ mogen luiden? Hoe dat precies in het Frans klinkt moet u dan maar opzoeken. Mijn laatste les is ook al weer achtentwintig jaar geleden…
