Het kan natuurlijk aan mijn eigen perceptie liggen, die natuurlijk ook veranderlijk is door het voortschrijden van de tijd, maar ik kan mij toch niet aan de indruk onttrekken dat zeventig het nieuwe vijftig is. Bijgevolg is vijftig dus het nieuwe dertig.
Kijk het maar eens na in oude fotoalbums. In mijn jonge jaren leek het in ieder geval alsof iedereen die Sarah of Abraham had gezien zich verplicht als een bejaarde moest kleden, voorzien van bijpassend kapsel. Vijftigplussers zien er in 2018 echter totaal 'swag' uit en ook mensen van twintig jaar ouder weten nog perfect hoe te 'shinen'. En geen van hen zal deze woorden als 'awkward' beoordelen. Ben je gek, ze vinden zelf ook nog alles 'awesome'.
Begrijp me goed: van sommige tradities is het héél goed dat ze verdwijnen. Degene die het in z'n hoofd haalt om bij mij over twee jaar een pop voor de deur te zetten die er uit ziet als een kruising tussen Bassie en Sinterklaas, al dan niet in combinatie met een verkeersbord met het cijfer 50, beloof ik een enkele reis naar de bodem van de Maas. Maar je moet die hype van 'kijk mij nog eens jong zijn' ook weer niet overdrijven. Anders kun je namelijk behoorlijk in de war raken.
Zo kun je wel een motor kopen en ineens een volle baard laten staan - een versiersel waarmee je een paar jaar geleden alleen maar grootvaders in schommelstoel getooid zag en nu eigenlijk alweer uit de mode is - voor de arbeidsmarkt ben je boven de dertig al te oud, want te duur. Dat zal geen werkgever tegen je zeggen, maar jij weet wel genoeg als je de zoveelste afwijzing krijgt met als drogreden dat je toch nèt niet helemaal in het profiel past.
Als ze die categorie al niet aan de slag krijgen, zo vraag ik me altijd af, wat voor werk gaan al die mensen dan doen die - als het zo door gaat - tot hun 85e moeten doorploegen? En dan is er eens iemand die het goede voorbeeld geeft, is het weer niet goed! Zo ondervond ook een oud (!)-wethouder van Leudal, die genadeloos werd 'weggezuiverd' en op Facebook van menig (uiteraard jongere) burger mocht lezen dat zulks gezien zijn leeftijd ook wel terecht was. Over zijn functioneren las ik op de 'social media' geen letter. Wat als oud beschouwd wordt, is dus blijkbaar nogal 'situatiegebonden'. Want met de aangekondigde verjongingsdrang bleek het in de lokale politiek uiteindelijk nogal mee te vallen. Het is dat ik die uitdrukking over oude wijn zelf altijd een beetje respectloos vind klinken.
En dus denk ik dat we ons het beste kunnen vasthouden aan de diverse ijzeren clichés, zoals dat je zo jong bent als je je voelt. Nu ben ik persoonlijk nog lang niet moe en der dagen zat, integendeel. Ik vervloek alleen de autotune en dat eeuwige, verschrikkelijke reggaetonritme in de hedendaagse muziek. Ik scheld op jongeren die in het verkeer niet uitkijken, omdat ze met hun snufferd aan een beeldscherm geplakt zitten en tijdens het WK juich ik in arren moede - en op een haar na ten prooi aan een voetbaldepressie - voor de Rode Duivels.
Tot ik denk aan mijn vader, die de moderne muziek onverdraagbare takkeherrie noemde. De 'technische vooruitgang' kondigde volgens hem bovendien de ondergang der mensheid, zo niet der menselijkheid aan. En met het Nederlands elftal zou het al helemáál nooit meer wat worden. Het was 1986.
