Ellie en ich wore ein paar jaor geleje in Boedapest. Ein prachtige sjtad. Mer van de Hongaarse taal versjteis se niks. Ouch neet ein bietje. Hongaars, Turks en Fins zeen bekans neet te liere väör eine vraemdje. Det höb ich neet oet eige ervaring mer van huere zégke. Van miense die het kinne weite. Toch kóste we ós redde, met henj en veut. De aoj miense kaldje ein bietje Duits, mer dan mós se häör ierst zègke des doe geine Pruus bès. De jóng miense sjproke ein bietje Ingels en kwome gaer mèt boetelenjers aan de kal. Pas zoge we op de tv de Groeëte Mertjhal, ein prachtig, aod geboew vol winkels en aettentjes. Det brach ós weer trök nao Boedapest.
Ouch van gesjreve Hongaars is geine kook te bakke. Daoväör ving eine collega van mich ós in Boedapest op het vleegveldj op. Hae is Hongaar en mook ós waegwies in dinger die we absoluut móste wete. Aopenbaar verveur beväörbeeldj. Ellie is in praktiese zake flot van begriepe. Gelökkig mer, angers waas ich noeët mier thoesgekómme. Noe kóste we ós gemaekelik door de ganse sjtad verplaatse mèt metro en bös. Natuurlik ginge we ouch nao de burcht van Boedapest. Waat ein fantasties oetzicht haje we äöver de Donau. En wae neet allein. Róndjóm ós haer waerdje nog väöl mier tale gesjpraoke woeë we niks van versjtónge. Mer vlak bie ós huerdje we Limburgs. Eine man en ein vrouw.
Ze wore terechtgekómme tösse ein klócht kwetterendje Japanners. Die haje mèt häör deur camera's gein oug väör het prachtige panorama väör häör. Allein väör details woeë ze het thoesfront de ouge mèt kóste oetsjtaeke. Inèns reep dae Limburger: 'Aoh, kiek dao!' Hae wees in de lócht woeë niks te zeen waas en begós wie gek foto's te make. Zien vrouw bleef wieze: 'Nao links, nao rechts, ein bietje nao achter.' De Jappe bedachte zich neet en begóste vort te fotografere, örges in de lócht woeë allein lócht waas. Det haet zeker drie minute gedoerdj. Toen lachdje de vrouw nao ós en zag: 'Welke oetlègk zoje die thoes gaeve bie dees vakantiefoto's?'
2018, waek 50
