Er wordt af en toe flink gemopperd over de omgangsvormen binnen de lokale politiek van Leudal, maar wie het nieuws de afgelopen tijd goed gevolgd heeft weet dat het allemaal nog best lieflijk is in de tuin van Limburg.
Ik weet dat ik dat vanaf deze plek eerder betoogd heb, maar in de maanden die achter ons liggen werd het contrast tussen de voorbeeldfunctie die politici toch ook zelf zouden moeten hebben en datgene wat ze ons voorschotelen in de praktijk, wel héél erg schril.
"En dáár zal dan ook best instemmend gelachen worden over de hierboven geschetste scènes."
Zo zit in Brunssum dus een wethouder die zijn privézaken soms in de raadzaal en dan weer in de rechtbank regelt. Raadsleden en burgemeester worden ‘verkuskop’ en ‘achterlijk Heinie’ genoemd. Het eerste geval leidde zelfs tot een rechtszaak, waarbij de wethouder overigens ineens een stuk minder spraakzaam werd. De negatieve uitkomst van een integriteitsonderzoek naar hem ligt natuurlijk volledig aan de onderzoekers. Oh nee, wacht, aan de burgemeester natuurlijk! Ik moet dan ook nog zien of zelfs de Kroon er wél in slaagt de plaat van gewapend schokbeton voor ’s mans hoofd weg te halen.
Wie destijds dacht dat met het ‘Effe dimme’ van Marijnissen of het ‘Doe zelf normaal man’ tussen Wilders en nota bene de premier van dit land grenzen werden overschreden, gelooft anno 2017 z’n oren niet. Nu wordt er zelfs domweg gescholden en gedreigd. ‘Ouwehoer’ en ‘Ik zal je leren op een manier die je niet zult vergeten’ zo klonk het in Brunssum. En wie dacht dat het bij een burgemeester ‘die wel even rechtgeklopt’ zou worden om een uitzondering gaat, vergeet dat iets dichter bij huis - in een stad waar hele kansrijke wijken op de LVR stemmen - een gerespecteerd mede-raadslid te horen kreeg dat hij op korte termijn een schop onder zijn edele delen kon verwachten. Ook binnen die gemeente schijnen trouwens al een tijdje integriteitsprobleempjes te spelen.
Je verwacht het allemaal in die stadskroeg op de hoek van de straat, waar bij elkaar zo’n 200 jaar gevangenisstraf aan de toog zit. En dáár zal dan ook best instemmend gelachen worden over de hierboven geschetste scènes. Maar met het op een ordentelijke manier besturen van een land, provincie of gemeente heeft het natuurlijk geen barst te maken. En laat dat nou net zijn waar de heren en dames voor uitgekozen werden.
De door diezelfde politici veel genoemde voorbeeldfunctie wordt ondertussen in alle andere mogelijke en onmogelijke situaties aangehaald. Leraren, sporters, artiesten: ze dienen allemaal ‘het goede voorbeeld te geven’. En velen zijn het daarmee eens. Zullen we dan - als goed voornemen voor 2018 - ook de voorwaarden daarvoor gaan creëren? Zodat we de diversiteit van de maatschappij ook voor de klas terug gaan zien en het straks niet louter witte hetero-juffen zijn die les geven? Zullen we als ouders, langs de lijn op zaterdagochtend, ophouden de vrijwillige scheidsrechters verrot te schelden en meteen ook maar stoppen met zoon of dochterlief te manen om de persoonlijke tegenstander een doodschop te verkopen? Zullen we ook zangers die tekstueel iets anders te melden hebben dan hoeveel ‘bitches’ ze nu weer ‘gescored’ hebben ‘chill’ gaan vinden en daar weer echt naar gaan luisteren?
Niet dat ik als moraalridder Don Jon extra hoog vanaf mijn papieren toren wil blazen hoor, zo tegen het einde van het jaar. Maar volgens mij vieren we rond deze tijd ook de verjaardag van iemand die zo’n slordige 2000 jaar geleden geboren werd. Althans volgens een hier in de omgeving algemeen geaccepteerd onderdeel van onze veelgeroemde cultuur. Het schijnt iemand te zijn geweest, die ongelofelijk veel goede voorbeelden gegeven heeft. Vooral over hoe we een beetje prettig met elkaar om kunnen gaan op deze wereld.
Ik denk dat het geen kwaad kan als ook onze bestuurders die voorbeelden nog even doornemen, voordat we met z’n allen weer beginnen aan een nieuwe ronde, met nieuwe kansen.
Ik wens u allemaal hele fijne feestdagen en een gezond en voorspoedig 2018…
