Paul Beelen uit Heythuysen vertrok voor een tijdelijke baan van twee jaar naar het Zuid-Amerikaanse Chili. Gewapend met een woordenboekje Nederlands-Spaans verliet hij Nederland.
Een en twintig jaar later woont hij nog steeds in Chili, al is de sociale ongelijkheid in het land hem een doorn in het oog. Hallo Magazine ging met landverhuizer Paul Beelen (Heythuysen 1974) in gesprek.
Paul Beelen: “Tijdens mijn studie bij St Lucas in Boxtel heb ik stage gelopen in het Zwitserse Zürich. Nadat ik de opleiding afgerond had, heb ik eerst een jaartje in Nederland bij een reclamebureau gewerkt, maar daarna begon het toch weer te kriebelen. Ik wilde weer naar het buitenland. Ik zag een advertentie in een vakblad voor een art director positie op Curaçao. Ik heb gereageerd en ben aangenomen. Dat leidde tot twee jaar in de Cariben. Daarna ging ik weer op zoek naar iets nieuws.
Wonen en werken in Zuid-Amerika leek me wel een mooi avontuur en ik wilde graag Spaans leren.
Het werd uiteindelijk Chili. En nu, een en twintig jaar later, woon ik hier nog steeds. Ik weet nog goed dat ik in de eerste weken na mijn aankomst boodschappen probeerde te doen in een supermarkt bij het hotel om de hoek. Ik nam van alles uit de schappen. Telkens als ik bij de kassa kwam, begon de kassière mij iets te vragen in het Spaans en dat was problematisch. Verschillende keren heb ik de spullen terug moeten gaan leggen en ik ben ten einde raad maar naar de McDonalds gegaan.
Inmiddels weet ik dat je het brood bij de broodafdeling zelf moet wegen voordat je naar de kassa gaat… dat probeerde ze mij dus uit te leggen!
“Ik kijk uit naar een bezoek aan Nederland”
Ik werk inmiddels niet meer in de reclame. Op een gegeven moment ben ik overgestapt naar een telefoonprovider om daar de online marketingafdeling op te zetten. Daarna heb ik bij een mediabedrijf gewerkt als directeur interactieve media. Momenteel werk ik bij een Chileens/Amerikaans bedrijf dat gespecialiseerd nieuws en informatie aanbiedt over Latijns- Amerikaanse markten. Mijn rol is Directeur Productontwikkeling en Data Science. Ik probeer ongeveer elke anderhalf à twee jaar mijn familie in Nederland te bezoeken. Momenteel is het alweer twee en een half jaar geleden dat ik in Heythuysen was vanwege Corona. Ik kijk er ondertussen echt naar uit!
“De sociale ongelijkheid in dit land is groot”
Het was destijds niet echt een bewuste keuze voor Chili, het had ook een ander Zuid-Amerikaans land kunnen worden. Als ik nu terugkijk was het echter wel de beste optie. Chili is het best ontwikkelde en meest stabiele land in de regio. Argentinië is rijker qua cultuur, maar economisch en politiek nogal onstabiel. Ik kreeg in Chili een contract voor twee jaar en het was mijn bedoeling om daarna weer te vertrekken. Op een gegeven moment heb ik de beslissing genomen om mijn verblijf niet meer als iets tijdelijks te zien. Dat lijkt onbelangrijk maar het maakt een groot verschil: je begint dan toch meer vrienden te maken, meer meubels te kopen, te investeren in een auto en een huis, enzovoort. Zolang alles tijdelijk is, ben je onbewust altijd bezig met je terugreis en dan bouw je niet echt iets op.
Wel heb ik erg moeten wennen aan de sociale ongelijkheid in dit land. Het verschil tussen arm en rijk is hier groot.
In Chili worden je toekomst en je mogelijkheden nog altijd voor een groot deel bepaald door de sociale omgeving waarin je geboren wordt.
Dat is triest om te zien. Het verkleinen van die verschillen is de grote uitdaging voor Chili en sinds de sociale opstanden van twee jaar geleden wordt daar gelukkig wat meer aandacht aan besteed.
Santiago
Ik woon in de hoofdstad Santiago. Het is een enorme stad met 6,5 miljoen inwoners. De stad is zó groot dat alles in stadsdelen gebeurt. Ik woon in het stadsdeel Las Condes, met zo’n 300.000 inwoners. In de praktijk bewegen de meeste mensen zich in hun eigen stadsdeel en een paar omliggende stadsdelen. Las Condes ligt in het hogere deel van Santiago aan de rand van de stad tegen het Andesgebergte aan.
Ik woon op de 15e etage van een woontoren met aan één kant uitzicht op het gebergte en aan de andere kant uitzicht over de stad. Ik fiets graag, dus het is wel fijn om dicht bij het gebergte te wonen. In een kwartiertje ben ik op de fiets buiten de stad en op de bergpas naar de skigebieden toe. Daar kun je prachtig fietsen. Ik heb altijd in dit stadsdeel gewerkt en mijn meeste vrienden en kennissen wonen hier ook. Ook de veiligheid is belangrijk natuurlijk. Las Condes is binnen de stad één van de betere stadsdelen. Het appartement heb ik deels gekozen vanwege het uitzicht. Vaak kijk ik naar de besneeuwde bergen en dat uitzicht verveelt mij nooit; het blijft prachtig”
Wat vinden de Chilenen van Nederland?
“Bij het woord Nederland denken Chilenen op de eerste plaats aan voetbal. Iedereen kent hier het Nederlands elftal dat ze hier nog altijd ‘La Naranja Mecánica’ noemen: de oranje machine. Ajax, Cruijff, Van Basten zijn ook hier bekend. Verder ziet men Nederland als een zeer ontwikkeld en liberaal land waar het gebruik van softdrugs legaal is. Dat is hier ondenkbaar.
Ik denk wel vaak dat mensen denken dat Nederland vrijer is dan het in werkelijkheid is.“
Mogen we je nog ooit terug verwachten in Nederland?
“Zeg nooit nooit! Ik weet het niet. Ik heb geen concrete plannen, maar soms heb ik natuurlijk wel zin om wat dichterbij te gaan wonen.
Corona heeft ook veel veranderd natuurlijk en op afstand werken is nu veel meer geaccepteerd. Maar in dat geval zie ik mezelf eerder in Zuid- Europa wonen dan in Nederland. Vooralsnog heb ik het hier prima naar mijn zin, dus voorlopig zie ik dat nog niet gebeuren.”
