Deken Maessen uit Thorn wordt opnieuw vicaris-generaal
Mgr.Harrie Smeets die zaterdag 8 december 2018 in Roermond tot 24e bisschop van Roermond gewijd werd, nam enige tijd geleden met toen nog pastoor-deken van Thorn René Maessen contact op.
Hij vroeg hoe het met hem gesteld was en nodigde hem uit voor een kopje koffie. Tijdens die ontmoeting werd aan Maessen de vraag gesteld of hij een aantal jaren vicaris-generaal wilde worden.
De vicaris-generaal is de rechterhand van de bisschop. Letterlijk vertaald zijn helper. Na een grondige afweging besloot René Maessen op dit verzoek in te gaan. De functie van vicaris –generaal was hem niet onbekend. Hij bekleedde deze ooit eerder tussen 1991 en 1999. Met de benoeming van deken Maessen tot vicaris-generaal beschikt de bisschop nu over twee vicarissen-generaal want ook hulpbisschop Everard de Jong is vicaris-generaal.
Cursiefjes
Maessen “Als pastoor-deken van Thorn schrijf ik zogenaamde cursiefjes: korte teksten waarmee ik mijn gedachten en mijn kijk op het dagelijks leven deel met mijn parochianen. In een van die ‘schrijfsels’ had ik al aangeven dat ik na mijn zomervakantie de tijd en de ruimte genomen had om na te denken over wat wijs was. Wat was wijs voor de parochie en wat was wijs voor mij? Ik heb het niet enkel bij het benoemen van de vraag gelaten.
Ik had via dat ‘cursiefje’ ook meegedeeld dat gezien mijn leeftijd van 73 jaar en gezien de zwaarte van de drukke taak van pastoor-deken, ik die functie niet als voorheen kon blijven vervullen. Voor mijn gevoel was het niet meer verstandig dat te blijven doen. Ik had dus al besloten op termijn te stoppen als pastoor-deken van Thorn vóórdat de nieuwe bisschop mij benaderde over een andere functie..
Waarom begint u toch aan deze nieuwe baan?
Vicaris Maessen: “ Ik heb echt heel goed over nagedacht over zijn verzoek aan mij en kon geen motief bedenken waarom ik het niet zou doen: Je bent priester voor de eeuwigheid en je probeert zolang lichaam en geest dat toestaan door te gaan. Ik ben gelukkig nog goed gezond en slik nog geen enkel pilletje. Ik werk graag en als priester is je hobby je werk.
De bisschop heeft mij gevraagd deze functie twee à drie jaar in te vullen. Ik ben bekend met het werk en weet wat mij te wachten staat en ik weet dus echt wel waar ik aan begin. Ook is het fijn te ervaren dat deze functie mij toevertrouwd wordt. Ik kan een stukje ervaring inbrengen en dat is natuurlijk voor een nieuwe bisschop ook welkom.
Het aantal parochies in het bisdom is afgenomen dus mijn baan wordt een parttime baan en dat vind ik wel zo prettig. Mijn portefeuille is duidelijk kleiner dan voorheen in de jaren 90. Ik heb echt zin in deze nieuwe taak die mij wacht en ik zie het als een nieuwe uitdaging.
‘ Ik heb het niet gezocht maar het is mij gevraagd’. Dat zijn woorden van onze nieuwe bisschop. Ik voel dat nu ook precies zo.”
Als vicaris-generaal heb je ook met benoemingen in het bisdom te maken. Ik heb de bisschop aangegeven dat ik mij in ieder geval niet wil mengen in de benoeming van mijn opvolger als deken in Thorn. Het is een dekenaat dat bestaat uit eenentwintig parochies die samenwerken in drie clusters. Ter vervanging van mij zal er een administator, een tijdelijke waarnemer, aangesteld worden.
Gaat u de mensen in uw parochies niet missen en waar gaat u straks wonen?
“De dagelijkse praktijk zal ik zeker gaan missen. Tijdens mijn vorige periode als vicaris-generaal was ik tevens pastoor in Stevensweert en zo kon ik de pastorale component vasthouden. Gezien mijn leeftijd kán en wil ik die taken niet meer combineren. Ik heb veel nagedacht over hoe ik als priester wil eindigen. Ik heb 5 jaar tussen de monniken in een abdij gewoond. De hang naar stilte, contemplatie en koorgebed heeft altijd in mij gezeten.
Ik bemerk bij mijzelf dat ik nu ik ouder word ik weer graag in een spirituele omgeving wil zijn.
Een omgeving waar stilte gegarandeerd is en waar je geestelijke steun van je medebewoners vindt. De fraaie pastorie in Thorn ga ik verlaten en zal ik gaan wonen op het terrein van de abdij van de Cisterciënsermonniken in Echt. Daar zijn een aantal oude werkhuizen omgebouwd tot appartementen. Ik ben er heel gelukkig mee en vind er een thuisbasis die mij past.”
Heeft u zo kort voor de kerstdagen nog een kerstwens voor de lezers van Hallo Magazine?
“Jazeker, graag zelfs. Ik moet denken aan een Tibetaanse spreuk die ik onlangs las: "Vrienden vind je waar liefde is. Waar vrede en eenheid is, dat is je thuisland.”
Deze Tibetaanse spreuk is voor mij een echo van de boodschap van de Kerstnacht:
Eer aan God en vrede onder de mensen in wie Hij welbehagen heeft.
Tekst: Pieter Knippenberg
