Muziekveteraan Arno Guveau opent nieuwe deuren
DTAW staat voor Door To Another World. Een format voor muziekprogrammering van vooral nieuw en onbekend talent. Next Level Radio noemt initiatiefnemer Arno Guveau (55) uit Baexem het ook wel, met aandacht voor locale, regionale, landelijke én internationale artiesten. Nu nog in de vorm van podcast, maar Guveau mikt hoog. Zijn ambitie is een radiostation op internet met een 24/7 stream van muziek die nergens anders te horen is, in ieder geval niet vanuit Hilversum.
Gepresenteerd door meerdere dj’s en afgewisseld met positieve berichten én nieuwe nummers van bekendere artiesten, die door de geijkte stations als uitgerangeerd worden beschouwd.
‘Ik ben geboren in Maasniel, maar op driejarige leeftijd naar Baexem geëmigreerd. Mijn ouders nam ik mee. Die hadden overigens weinig bezwaar want zij kwamen oorspronkelijk al uit Leudal: vader uit Heythuysen en moeder uit Roggel. Ik ben dus voornamelijk hier opgegroeid.
Op mijn zevende zat ik bij de lokale drumband. Op mijn elfde was ik voor het eerst dj bij het jongerencentrum en drumde ik bij mijn eerste bandje in Roggel, Lightning. Allemaal gasten die een stuk ouder waren.
Daarmee speelden we best veel, op studentenfeestjes en zo. Maar toen moest ik naar de middelbare school. Mijn ouders dachten waarschijnlijk: ‘Laten we hem maar weghalen tussen die blowende hippies, anders komt er niks van onze zoon terecht.’ Ik was zwaar geshockeerd.’
Superrecalcitrant
‘Op Sint Ursula heerste een vorm van autoriteit die me niet beviel. Want ik kan heel goed met autoriteit omgaan, maar niet als die niet zuiver is. Het moet ergens op gebaseerd zijn. Bovendien kun je wel zeggen dat ik vanaf mijn dertiende superrecalcitrant was. Dat was geen gelukkige combinatie met school. Dus ging ik werken. Op mijn zeventiende eerst bij een tankstation aan de grens, vervolgens in het bedrijf van pa. We hadden hier een metaalbewerkingsbedrijf. Ik heb ‘t zo’n vijf, zes jaar gedaan. Ondertussen haalde ik wel diploma’s om les te kunnen geven. Een opleiding van vier jaar, door het conservatorium in samenwerking met Kreato. Want de liefde voor muziek bleef. Vanaf mijn vijfentwintigste zag ik mezelf als professioneel muzikant en heb ik mijn vader verteld dat ik zijn bedrijf niet zou overnemen.’
Scouten
‘Ik heb jarenlang enorm veel optredens gedaan, zat in bands als Chill Out en Into Seven. In 1997 richtte ik From USA op, de coverband met Stan Peters die nog steeds speelt. In 2003 vertrok ik naar Londen. Daar heb ik een jaar of acht rondgehangen. Al pendelend, dat wel, op een gegeven moment. Want behalve op het componeren van eigen werk had ik me op het produceren voor anderen gestort. Met Tren van Enckevort verzorgde ik de mix en productie van de nieuwe versie van Peel in Brand, voor het album Kilomeaters van Rowwen Hèze. Verder scoutten we samen nieuw talent. Één van de eerste albums die we gezamenlijk produceerden was Away From Here van Stevie Ann.’
Indie
‘Vanuit die achtergrond ben ik nu ook het station DTAW begonnen: om talenten onder de aandacht te brengen bij een breder publiek, aangezien luisteraars via het huidige medialandschap amper nog in aanraking komen met indie-artiesten. Maar ook bekende artiesten die niet meer in format van Hilversum passen krijgen bij mij wél nog aandacht. Denk aan het prachtige laatste album van Bruce Springsteen en Eddy Vedder. Maar ook Elvis Costello en John Mellencamp. Die worden nog wel gedraaid op landelijke zenders, maar louter met hun oude hits.’
Crisis
‘Mijn ‘Londense periode’ was een erg drukke, maar leuke tijd. In Nederland werkte ik met Lenny Kuhr, Jan Akkerman en Treble. Voor mijn eigen band The Dreamstealers verzorgde ik ook de productie en mix. In Engeland produceerde ik een album van de bekende rhythm & bluesband Manfred Mann. Het contact met Mann kwam tot stand tijdens een mixsessie voor de Londense band Piefinger, in de studio van Steve Honest. Die man heeft gewerkt met Culture Club, Eurythmics, Fleetwood Mac. Dan sta je wel even te kijken. Maar laten we eerlijk zijn, die mensen moeten ook gewoon naar de wc. Hoe dan ook, het was een geweldige tijd. Tot de bankencrisis kwam en uiteindelijk ook de muziekbusiness instortte.’
Energie
‘Ik kwam in een soort vacuüm terecht, een aantal jaren deed ik weinig meer met muziek. Met Coen van Dam wel een beetje met jazz bezig geweest, maar verder ontwikkelde ik andere bezigheden. Diverse vormen van kunst interesseren me. Zo begon ik in 2012 met fotografie. Na een periode in Griekenland, tussen 2015 en 2017, ben ik nu weer hier met nieuwe energie en ideeën. Ik produceer ook wel weer, maar naast onder meer het kunstzinnig vormgeven van speakers was er dus het idee voor DTAW. Hoewel ik met de basis daarvoor al veel langer in mijn hoofd rondliep. In deze tijd krijgen artiesten die ik produceer zelfs geen kans meer bij de provinciale radio, daarom was het nu ‘t moment om door te pakken. Een vriend hielp me uiteindelijk over de streep. ‘Doe het nu maar’ zei hij. ‘Voordat iemand anders er mee vandoor gaat. En begin gewoon klein.’’
Ondenkbaar
‘Ik ben begonnen op mijn verjaardag, 19 november. Inmiddels staan er acht podcasts online. Ik hoop hiermee een bijdrage te kunnen leveren aan het tegengaan van de vervlakking en verschraling van het muziekaanbod. Want er zijn in feite nog maar drie platenmaatschappijen: Sony, Warner en Universal. Die hebben alles opgeslokt en alle publishingrechten zo dichtgetimmerd, dat wanneer je de reguliere radio aanzet er bij wijze van spreken uit nog slechts honderd nummers wordt geput. Want zo verdienen zij hun geld, iedere keer als Girls just wanna have fun of Breakfast at tiffany’s opnieuw wordt gedraaid, om maar wat te noemen. Terwijl er nog steeds zoveel goede en mooie muziek gemaakt wordt, die nergens een kans krijgt. Destijds kregen we Stevie Ann nog als cd van de week op Radio 2. Dat is nu gewoon ondenkbaar! Beginnende artiesten kunnen niet eens meer een cd uitbrengen, omdat het niet te betalen is.’
Miljonair
‘De podcasts van DTAW zijn dus niet het einddoel. Ik hoop eerst wat naamsbekendheid te krijgen en zo dj’s en sponsors te genereren. Commercials verzorgen van diverse productaanbieders, zeker wanneer die ook nét even iets anders in het leven staan, waardoor het mogelijk blijft om kwalitatief iets goed te brengen op DTAW.
Ik wil vooral de business terugbrengen naar waar die thuishoort: bij de artiesten zelf. Hoor je iets wat je leuk vindt?
Dan moet het uiteindelijk één klik verder zijn naar de cd, een andere klik naar een T-shirt en weer een andere klik naar een concertkaartje. De tijd dat je miljonair kon worden in deze branche is voorbij. En dat hoeft ook helemaal niet, want dat was in een aantal gevallen immers totaal doorgeschoten. Ik doe dit puur vanuit mijn muziekhart. En als artiesten zichzelf op deze manier weer zouden kunnen bedruipen, dan is deze missie geslaagd.’
De podcasts van Arno Guveau zijn te beluisteren via
www.DTAWRadio.com.
Via die website kunnen geïnteresseerden ook gemakkelijk contact opnemen met hem.
