Het land aan de andere kant van de wereld dat door Nederlandse cartografen Nova Zeelandia werd genoemd kreeg in de 18e eeuw door toedoen van de Engelse luitenant James Cook de ‘modernere’ naam New Zealand; in gewoon Nederlands: Nieuw - Zeeland.
De pakweg vier en een half miljoen inwoners wonen op de twee grote eilanden die afgeleid van hun ligging het Noorder- en het Zuidereiland genoemd worden. In Nieuw-Zeeland is het 11 uur later dan in Nederland. Loes Winkelmolen (1997) uit Neer ging er in 2017 naar toe voor een buitenlandse stage en dat beviel haar zo goed dat ze na haar opleiding Dier- en Veehouderij aan de HAS Hogeschool in Den Bosch terugkeerde naar Nieuw-Zeeland. Loes woont in Tokoroa, een groot dorp tussen Rotorua en Hamilton op het Noordereiland.
Opgegroeid in Neer tussen prei en asperges
Loes Winkelmolen: “Mijn ouders, Karin en Lei Winkelmolen hebben mij opgevoed in Neer. Ik ben daar tot mijn twaalfde jaar naar school gegaan. Daarna ging ik zes jaar naar Scholengemeenschap Sint-Ursula in Horn. Hierna volgde de opleiding Dier- en Veehouderij aan de HAS Hogeschool in Den Bosch. Ik ben opgegroeid tussen de prei en asperges, maar ik ben altijd erg gepassioneerd geweest met dieren en met het ‘boerenleven’. Daarom heb ik voor deze richting gekozen waarin ik nog steeds werkzaam ben.
“Als het jou gelukkig maakt, moet je het doen”
Vanaf het moment dat ik koos voor de opleiding Dier-en Veehouderij, was ik enthousiast over het feit dat het verplicht was om op buitenlandse stage te gaan. Ik heb vanaf jongs af aan de wens gehad om iets van de wereld te willen zien. Dat zit ook een beetje in onze genen van mijn vaders kant. De meesten zijn niet bang om de grens over te gaan, laat ik het zo kort samenvatten.
In november 2017 begon mijn grote avontuur. Ik was ontzettend zenuwachtig. Ik ging in m’n uppie naar de andere kant van de wereld vliegen! Het was ook mijn eerste reis buiten Europa. Na de vlucht ‘overleefd’ te hebben kwam ik in Nieuw-Zeeland aan om er zes weken stage te gaan lopen bij een melkveebedrijf. Na mijn eerste verblijf in Nieuw-Zeeland voelde ik een drang om terug te gaan.
In mijn laatste jaar van de HAS is het mij met veel moeite gelukt om een gedeelte van mijn studie in Nieuw-Zeeland te mogen volgen. Ik kon naar University of Waikato in Hamilton en ik ben toen zeven maanden in Nieuw-Zeeland geweest. Mijn ouders stonden volledig achter mijn besluit. Ze zeggen altijd: ‘als het jou gelukkig maakt, moet je het doen.’ Na het semester heb ik nog gewerkt bij een melkveebedrijf en daarna vakantie gevierd. In februari vloog ik terug naar Nederland om af te studeren.
“Het afscheid viel me zwaar”
Op het moment dat ik terug was na mijn tweede bezoek aan Nieuw-Zeeland, stond voor mezelf vast dat ik weer terug zou keren nadat ik afgestudeerd zou zijn. Ik was vijf maanden in Nederland en behaalde mijn diploma. Twee weken later was ik terug in Nieuw-Zeeland om werkervaring op te doen. Mijn moeder en ook mijn vrienden hadden het moeilijk met mijn besluit. Ik had een visum voor een jaar en inmiddels heb ik een nieuw visum voor nóg een jaar. Het afscheid op het vliegveld viel me zwaar. Inmiddels ben ik nu weer bijna een jaar hier. Afgelopen maart 2020, net voordat de coronacrisis in Nederland en Nieuw-Zeeland opkwam, is mijn moeder hier geweest. We hebben veel tijd samen doorgebracht rondom de plek waar ik nu ben. Het doel was om vooral van elkaar te genieten en dat is goed gelukt. In december 2017 zijn mijn ouders en mijn zusje Chantal ook op bezoek geweest. Mijn ouders hadden een camper gehuurd en daarmee zijn we een paar weken over het Noordereiland getrokken. Mijn beste vriendin heeft mij ook bezocht. We hebben toen vooral de highlights van het Zuidereiland bekeken.”
Waarom heb je gekozen voor Nieuw-Zeeland?
Loes: “Er zijn hier oneindig veel mogelijkheden wat betreft het werken in de dairy (zuivel) industrie. Ik leer hier heel veel. De melkveehouderij is anders dan in Nederland. Daarnaast krijg je hier nooit genoeg van de mooie natuur en de gevarieerde landschappen. ‘De andere kant van de wereld’ heeft mij altijd getrokken. In eerste instantie wilde ik graag naar Australië,
maar toen ik uitvond dat de melkveesector hier veel uitgebreider is, heb ik voor Nieuw-Zeeland gekozen.
Op dit moment werk ik op een melkveebedrijf. Het is hetzelfde bedrijf waar ik drie jaar geleden stage heb gelopen. In Nieuw-Zeeland werken ze met zogenaamde kalfseizoenen. De hele kudde kalft dan binnen een aantal maanden. Ik heb een kalfseizoen meegedraaid op een ander bedrijf en ben toen hier terechtgekomen. Inmiddels werk ik al bijna acht maanden op dit bedrijf. Het bevalt goed en ik leer heel veel, maar ik ben ook nieuwsgierig naar andere sectoren. Zo zou ik ook ervaring op willen doen in de melkgeitensector. Ik ben mij hier nog over aan het oriënteren.
Minder sociale verplichtingen maar ook geen frikadellen! Het blijft wennen……
Het leven is hier toch heel anders dan in Nederland. Er zijn in Nieuw-Zeeland veel minder sociale verplichtingen en dat bevalt mij wel. In Nederland wordt van alles van je verwacht, dat ervaar ik hier dus helemaal niet. Daarentegen heeft Nederland modernere gebouwen en zijn er meer faciliteiten als restaurants en supermarken. Ik mis de Nederlandse kost wel eens hoor. Ik heb best wel eens zin in frikadel met een friet speciaal! Er zijn hier wel producten als zuurkool, appelstroop en appelmoes te koop, maar dat is hier een verwennerij; iets voor eens in de zoveel tijd. Het is namelijk peperduur!
Het is moeilijk om hier alleen te zijn wanneer je dierbaren verliest of wanneer er grote veranderingen zijn. Soms zijn er in Nederland bepaalde evenementen waar ik ook graag bij zou zijn. Verder heb ik vrij snel kunnen wennen aan het leven in dit land. Het wennen op sociaal gebied duurt bij mij iets langer. Nieuwe mensen leren kennen die een andere taal spreken, is soms toch net iets lastiger dan wanneer je gewoon Nederlands of dialect met elkaar kunt praten. Ik heb geregeld contact met mijn familie en vrienden in Nederland . Ik app en bel regelmatig met mensen waarmee ik close ben.
Mogen we je nog ooit terug verwachten in Nederland ?
Zeker, op dit moment zou ik graag terugkomen voor een vakantie, maar dan loop ik een groot risico Nieuw-Zeeland niet meer in te komen vanwege Corona. Hopelijk is dit later in het jaar wel mogelijk.
Op de lange termijn weet ik nog niet of ik hier blijf. Elk jaar een visum verkrijgen is al vrij moeilijk, laat staan een permanent residence visum. Ook denk ik dat Nederland meer carrièrekansen voor mij biedt. Ik zie mezelf niet voor altijd op een boerderij werken. Wel wil ik altijd de praktische kant blijven uitoefenen, maar wellicht meer in combinatie met de theorie. Zo zijn research en nutritie onderwerpen die mij erg ‘triggeren’ en zou ik mij hier meer op willen specialiseren in de toekomst. Of dat in Nederland of Nieuw-Zeeland is? De tijd zal het uitwijzen.”
