Het coronavirus kwam begin 2020 ons land binnengeslopen om vervolgens erg veel mensen ziek te maken, waarbij vooral de ouderen in veel gevallen dermate ziek werden dat ze op de intensive care afdeling moesten worden opgenomen en zelfs velen van hen eraan overleden.
Dit alles speelde zich overal in de wereld af, behalve in China, alwaar zeer draconische isolatie maatregelen en controles werden gehanteerd, en in Australië en Nieuw Zeeland.
Met man en macht is gewerkt aan een vaccin, waarbij al snel enkele goed werkende entstoffen op de markt kwamen. Daarmee kon worden voorkomen dat nog veel meer mensen erg ziek werden na besmetting, zonder de hele maatschappij op slot te hoeven gooien zoals in China.
De aloude griepseizoenen bleken ook voor het Coronavirus een gemakkelijkere periode om ons lastig te blijven vallen en daardoor flakkerde de infectie ook steeds weer op.
Nieuwe varianten gingen een forse duit in het zakje doen, waarbij telkens eerst moest worden afgewacht of de gevolgen ernstiger waren dan bij de vorige varianten. Daarnaast was het spannend hoe snel en gemakkelijk het nieuw type zich verspreidde terwijl de wereld voorzichtig doordraaide. En in die strijd bleef het virus lange tijd een lastpak die niet toeliet dat we weer vrij konden rondlopen zonder enorme toename van de besmettingsrisico’s.
De deltavariant was de bekendste vervelende kwal die roet in het eten kwam gooien; hij ontstond in Zuid-Afrika en fietste in no-time de wereld over om te gaan vervelen. De vaccinaties, die vooral in de westerse wereld uitgebreid werden toegediend, konden hem uiteindelijk een redelijke halt toeroepen. Maar velen kwamen toch weer in de ziekenhuizen terecht en zorgden opnieuw voor veel druk op het medische personeel.
Terwijl de discussies in de maatschappij vaak oplaaiden over wat wel en wat niet zinvol was bij alle maatregelen, wat wel en niet met elkaar strookte, waarom zus wel en zo niet, en ga zo maar verder, moesten er toch steeds besluiten worden genomen. Tot hoever durven we te gaan. Welke risico’s zijn nog aanvaardbaar. En steevast volgde nieuwe discussie; uiteindelijk kun je het nooit voor iedereen goed doen! Televisie, radio, kranten en vooral ook Social Media puilden uit van de Corona informatie. Iedereen had er ondertussen zijn buik wel van vol en wilde wel weer eens wat anders horen en zien, iets positievers, proberen het sociale leven weer terug te krijgen zonder 5 keer te moeten nadenken voordat je iets spontaans kunt gaan doen.
Als (voorlopig?) laatste variant kwam een hele snelle jongen op de proppen, die echter gelukkig wat onnozeler was in zijn ziekmakend vermogen. Hij kon wel hard fietsen en trok zich wat minder aan van de entingen maar de overlast ervan bleef gelukkig steeds meer beperkt tot “goed ziek”, maar minder ernstig en over het algemeen sneller weer beter.
Daarmee zijn we nu aangeland in de fase dat het allemaal wel te hanteren lijkt en wij allen hopen op het wegblijven van zware jongens in snelle varianten die ook nog eens schijt hebben aan gevaccineerd zijn.
Laten we hopen dat de bescherming die de meesten van ons hebben meegekregen door de vaccinaties een muur blijkt te zijn waar de nieuwe corona jongens zich op blijven stukbijten zonder massaal door die muur heen te kunnen breken. Dat geeft ons de hoop dat we de natuur een beetje naar onze hand hebben weten te zetten met dank aan onze wetenschappers die gelukkig tot erg veel in staat zijn.
Waarvoor Hulde!!
PS: Graag nu een virus vinden waar Poetin gevoelig voor is.
