De corona moeheid is bij mij toegeslagen. Je kunt geen krant openslaan, geen radioprogramma beluisteren of tv programma kijken of het gaat over corona. Corona lijkt ons hele leven te beheersen. Daarom een column die niet over corona gaat.
Valt u ook op dat de winters niet meer zijn wat ze vroeger waren. We hadden toen nog tijden dat de vennen en meren bevroren. Het was altijd spannend wie er al eerste op het ijs durfde. Maar als er een schaap over de dam was dan ging het snel. Het halve dorp trof je dan schaatsend en plezier makend aan op het ijs. Het schoolplein bij mijn basisschool werd met water besproeid en daardoor konden we zelfs op het schoolplein schaatsen. Er werd toen volgens mij ook minder gestrooid zodat je bij hevige ijzel soms zelfs op straat kon schaatsen. Een vast gespreksonderwerp in talkshows was ook wekenlang de Nederlandse schaatswedstrijd bij uitstek. Giet de Elfstedentocht nu on of net.
We hadden ook echte sneeuw die lang bleef liggen. De slee die nu al jaren op de zolder staat kon naar beneden en er werd volop gesleed. Met de kinderen dik ingepakt op de slee tot je je eigen vingers niet meer voelde door de kou. Sneeuwpoppen maken die enkele dagen bleven staan. Of sneeuwballengevecht op straat met de buurkinderen. Met rode wangen van de kou, natte handschoenen en een muts die iedere keer over de oren getrokken moet worden. En heerlijk wandelen door het sneeuw bedekt bos. Knisperende sneeuw onder je voeten als je daar liep. Rode oren als je thuis kwam die nog enige tijd jeukte terwijl je aan de warme chocomel zat. Maar het lijkt er op dat we dit niet meer terugkrijgen.
De laatste jaren hebben als we al geluk hebben één dag dat het een beetje wit is. Misschien omdat we sneeuw niet meer gewend zijn raken we bijna in paniek bij de eerste sneeuwvlokken. Meteen is het code geel of oranje volgens het weerbericht. Er wordt gewaarschuwd voor verraderlijke gladheid en stuifsneeuw in open gebieden. Rijkswaterstaat stuurt 500 strooiwagens op pad. Die strooien op een dag dan 5 miljoen kilo zout. En dan hebben we het nog niet over de provinciale en gemeentelijke strooiwagens. Het is witter van het zout dan van de sneeuw.
Ik heb familie in Canada en die sturen elk jaar foto’s van de sneeuw die zij hebben. Meestal ligt daar minimaal 30 centimeter. Met gevoelstemperaturen van min 30 graden. Geografisch gezien ligt hun stad op vergelijkbare hoogte. Toch durf ik geen foto terug te sturen van de 2 centimeter sneeuw, die onze maatschappij compleet ontregelt.
De natuur verandert ook door de zachtere winters. Dieren beginnen later aan hun winterslaap. Insecten overlijden minder waardoor de kans op insectenplagen toeneemt. Zo wordt aangenomen dat de opmars van de eikenprocessierups mede veroorzaakt wordt doordat er meer eitjes overleven. Muizen en ratten kunnen door de lage temperatuur zich blijven voortplanten. Bomen en struiken slaan eerder uit. Trekvogels twijfelen steeds meer of ze nog wel gaan overwinteren in Afrika. En als ze in Nederland blijven dan vinden ze nog voldoende voedsel. Mijn plekje in de tuin met pinda’s, vetbollen en vogelvoer wordt daardoor steeds minder bezocht. Ik vraag mij zelfs af of ik dit jaarlijks ritueel er nog wel in moet houden. Dat heb ik trouwens ook bij het jaarlijks ritueel om winterbanden op de auto te leggen. Misschien beter om te kiezen voor regenbanden. Maar als ik de berichten over verdroging mag geloven hebben we daar ook al niet meer genoeg van.
Maar we hebben nog wat maanden te gaan dus het kan nog goed komen want u weet:
“komt februari met goed weer dan vriest het in ’t voorjaar des te meer. “
