Rondom Hemelvaartsdag bestond het belangrijkste nieuws uit drie zaken, gelet op de grootte van de koppen op de nieuwssite die ik bezocht. Allereerst was daar het weer oplaaiende Palestijns-Israëlische conflict. Daarnaast probeerde onze premier zijn rol als vergeetachtige smurf om te ruilen voor die van radicale smurf, terwijl hij daarbij nog op zoek leek naar de juiste muts. Bovenal werd het mensdom echter opgeschrikt door de aankondiging van Famke Louise, die beloofde op te houden met zingen. Ze had er geen plezier meer in, liet het wicht weten.
Nu leveren dergelijke mededelingen zo’n enorme reeks aan voorzetten op voor een columnist, dat ik ze niet eens allemaal ga inkoppen. Want natuurlijk zou ik de vraag kunnen stellen wanneer ze dan ooit begonnen is met het beoefenen van de edele zangkunst. Op YouTube vinden we vooral met autotune doordrenkte video’s, waarin het misbruik van grenadine genadeloos te noemen is. De tekst bestaat voor het grootste deel uit een brabbeltaal, die waarschijnlijk slechts door ingewijden te volgen is. En de enige keer dat ik Famke live ‘iets’ hoorde doen bij De Wereld Draait Door’, vluchtten de katten stante pede onder de sofa. Alle vier.
Ik ga het bovendien niet hebben over het feit dat Famke ook al niet meer mee wilde doen aan de coronamaatregelen. Ondanks spiekbriefje kwam haar argumentatie daarvoor immers niet uit de verf bij Jinek. Het was dat Diederik Gommers oprecht medelijden leek te hebben met deze zichtbaar geestelijk verwarde jongedame. Dat was in ieder geval de redding voor het gesprek. Ik wil het wél graag hebben over de professie die als eerste genoemd wordt wanneer je de naam van Famke googelt: vlogger.
Ik wilde vroeger namelijk straaljagerchauffeur worden. Maar waar de meeste kinderen zichzelf destijds als toekomstig politieagent, brandweerman, dokter, docent, groenteboer of conducteur zagen (tegenwoordig gelukkig allemaal m/v), heb ik via betrouwbare bron uit het onderwijs vernomen dat men zich vandaag de dag vooral beperkt tot vlogger of influencer als het gaat om toekomstdromen. Die laatstgenoemde ‘functie’ heeft Famke ook al. Al zou je in haar geval – gezien #ikdoenietmeermee – misschien beter kunnen spreken van influenzaër. Je houdt in ieder geval je hart vast voor alle overige zaken waarmee ze haar leeftijdgenoten wil beïnvloeden.
Het feit dat het voor een deel van de jeugd de grootste ambitie is zich met nietszeggende filmpjes voor de verkooptechnische karretjes van make-upfabrikanten, fastfoodketens en kledingmerken te laten spannen, mag ik dat een zorgelijke ontwikkeling noemen? Of is het soms weer ‘ouderwets’ om het verwerpelijk te vinden dat er zelfs massa’s ouders zijn die er geen enkel moreel bezwaar in zien om, met eurotekens in de ogen, mee te werken aan de exploitatie van hun eigen kinderen? Ze blijken vaak zelfs meer ‘op hun monnie’ dan Famke.
Het zijn overigens wij, de volwassenen, die deze wereld gecreëerd hebben. Maar wij kunnen die wereld ook weer mee helpen veranderen. Door kinderen weer hun ware talenten te laten ontdekken. Door hun creatieve geest te stimuleren. Door hen op weg te helpen als ze muziek willen maken, dansen, acteren, schrijven of tekenen. Door de jeugd te leren dat de wereld om meer draait dan alleen maar geld. Want gelukkig zijn er nog steeds jongeren die zich niet laten misleiden. Die zich inzetten voor de natuur en het milieu omdat ze begrijpen dat het om hun toekomst gaat. Bij de laatste verkiezingen deed voor het eerst een jongerenpartij mee, omdat zij zich niet vertegenwoordigd voelden in Den Haag. Vooralsnog zonder zetelwinst. Maar laten we eerlijk zijn: het klimaat is niet links of rechts. Er moet iets gebeuren.
Hoe ouder we worden, hoe meer we de jongeren nodig gaan hebben. En zij hebben op hun beurt de ouderen nodig. Voor goede begeleiding, eerlijke adviezen en ondersteuning bij de zoektocht naar hun persoonlijke kwaliteiten.
Dat had ik ook Famke trouwens van harte gegund...
Quote:
En de enige keer dat ik Famke live ‘iets’ hoorde doen bij De Wereld Draait Door’, vluchtten de katten stante pede onder de sofa. Alle vier.
