Een queeste is een zoektocht of een onmogelijke opdracht. Tijdens deze zoektocht moeten er vele hindernissen overwonnen worden en het is niet altijd zeker dat de opdracht gehaald wordt. Vaak zijn het eenzame ‘helden’ die de taak moeten volbrengen. Maar zijn we niet onze eigen held in ons verhaal. Een held of heldin, zo mag je gerust naar jezelf kijken. Want zolang je blijft zoeken, zolang is het spannend. Net als in een sprookje. Sprookjes zijn prachtige verhalen over goed en kwaad, over waarden en normen.
Ze zijn zo goed verstopt dat je echt goed moet zoeken of luisteren.
Het is heerlijk om sprookjes steeds opnieuw te vertellen, zodat de boodschap iedere keer opnieuw weer wordt ontdekt. Als je maar vanuit een andere hoek durft te kijken.
Grappig he, als je bedenkt dat sprookjes verhalen voor kinderen zijn. Zouden kinderen de boodschap eerder begrijpen? Verhalen geschreven door volwassenen. Verhalen die eeuwenoud zijn en van generatie op generatie worden doorverteld. Dat moet dan toch heel erg spannend zijn. Als een verhaal de tand des tijds doorstaat en nog steeds boeiend vertelt kan worden, dan is de schrijver ervan een echte held. We lezen graag verhalen over helden en heldinnen. Misschien wel met een sprankje hoop, dat we een klein stukje van onszelf erin kunnen ontdekken. Heerlijk als je in je fantasie kunt meeliften op de heldendaden van het hoofdfiguur.
Al lezende word je opeens zelf een held(in). Durf jij in de spiegel van de waarheid te kijken? Want wat is jouw verhaal? Wat is jouw waarheid? En is er in werkelijkheid wel één waarheid? Is jouw verhaal door jou geschreven of speel jij alleen de hoofdrol? Wordt het tijd om jouw verhaallijn te onderstrepen of wil je je verhaal herschrijven?
Allemaal belangrijke levensvragen in jouw persoonlijke zoektocht. In elk verhaal spelen steeds drie personen – soms elkaar afwisselend – een rol. Ik noem ze hier bij naam. Ze heten assepoester, de boze heks en de prins op het witte paard. In welke van de drie herken jij je het meeste? Assepoester zal altijd assepoester blijven, als de prins haar niet komt redden en ze niet het lef heeft om tegen haar boze stiefmoeder op te staan. De rolverdeling in sprookjes is meestal direct duidelijk. De een is het slachtoffer, de ander is de dader en de laatste is de redder. Grappig he, als je de verhaallijn en de context veranderd, blijven de rollen uiteindelijk wel hetzelfde: slachtoffer, dader en redder.
Leuk om eens uit te proberen. ‘Je begrijpt het pas, als je het door hebt’, een bekend citaat van een bekende voetballer! Maar wel een waarheid als een koe. Mocht je in jouw queeste, je eigen rol hebben ontdekt, dan voel je vooral vrij om je rol te veranderen of sterker nog, zelfs niet te accepteren. Schrijf zo nu en dan weer eens een ander verhaal, jouw verhaal. Net zolang tot de drie mythische figuren geen rol meer hoeven te spelen. Jij bent regisseur van je eigen leven, met soms een onmogelijke opdracht. Nou-en in plaats van Ja-maar… helpt om door de bomen het bos weer te zien.
Stel je weer voor dat je een kind bent en nog in sprookjes mag geloven – of in sinterklaas – welk sprookje zou jij dan willen schrijven? Mijn sprookjesboek is vol met verhalen over goed en kwaad. Tot ik er tot mijn eigen verbazing achter komt, dat er ‘geen goed en geen kwaad’ kan zijn, als wij het niet de ruimte in ons verhaal geven.
Ik ben klaar met zoeken, begin gewoon weer opnieuw met schrijven en ben zielsgelukkig dat ik nog in sprookjes mag geloven. Mijn eigen sprookjes dan wel te verstaan!
