Schwerin ligktj in aod Oeëst-Duitsland. Net boete de sjtad is ein modern park mèt eine groeëte, lankwerpige viever. Äöveral sjtaon bördjes det se neet het water in moogs. Ellie en ich sjtónge nao ein fontein te kieke. Achter ós wore veer jungskes aan het foetballe. Inèns loog häöre bal in het water. Het waas eine deure bal, det zoog ich zoeë. De menkes bleve aan de randj wachte tot de sjtroum de bal nao de kantj zooj drieve. Mer de windj bloos hem eders kiër trök. De viever waas aan deze kantj amper dertig centimaeter deep. Ich deej mien sjoon en zök oet, roldje de bókspiepe op en haolde de bal oet het water.
Wie ich op de kantj kraveldje, sjtóng mich eine man in uniform op te wachte. Hae vroog of ich neet kós laeze. Ich lag de situatie oet en wees nao de bal en de jungskes. De man wees nao de bördjes die äöveral sjtónge en vroog mien papere. Ich goof hem mien ID-kaart en hae begós op ein apparaatje van alles in te type. Achter hem kwoom ein vrouw aan mèt ein bóntj fladderkleid en bekans oranje gevèrfdje haor. Ze haaj ein huundje op de erm en waas de moder van het jungske mèt de de bal. Wie ze begreep waat d'r loos waas, kalde ze de man aan in ein ónversjtaonbaar dialect det miër op Pools leek dan op Duits.
De vrouw haaj waal get in de mèlk te brokke, want de man goof mich mien ID-kaart trök en vertrok. Ich wool de vrouw bedanke, wie ze taege mich begós oet te pakke. Of ich gek waas väör zoeë mer de viever in te loupe. Het baadje neet det ich oetlag det ich det väör de bal van häöre zoon haaj gedaon. Dao haaj ze niks mèt te make. Die bördjes sjtónge d'r neet väör niks. Ich waas ein sjlecht väörbeeldj väör de jeugd. Van erme ozel vroog ich of ze ouch zoeë haaj gekaldj as häör huundje in het water waas gevalle. Ze keek mich sjmaerig aan en zag: 'Aber Dutsi kann schwimmen!'
2025, waek 30
