Puinedael is ein dörp woeë hiël väöl, hiël rieke miense bie-ein woeëne. Het sjpraekwaord zaet: 'Geldj meuktj geine baetere miens van dich.' Toch zeen de meiste luuj mèt väöl geldj neet sjlechter as angere. Mer in Puinedael woeëndje toevallig ein paar van de allersjlechtste bie-ein. Die veuldje zich väöl baeter as anger miense en wole altied häöre zin kriege ómdet ze väöl geldj haje. Ze haje sjiet aan gewuen miense. Het waas van 'ich, ich, ich en de rest bekiektj het zich mer.' As häör get neet aansjtóng, dreigdje ze mèt de bèste advokaote.
Op eine aovendj ging bie de allerergste rieke sjtinkerd de bel. Hae deej zelf aop.
Aan de däör sjtóng eine broeëdmagere, aoje zjwerver. Het waas ein wónjer det hae nog kós sjtaon. 'Waat mós doe hie, sjoeëjer?' sjnauwdje de rieke man. 'Doe kries van mich geine cent. Gank mer wèrke, det mót ich ouch.' 'Ich vraog uch gein geldj, mijnheer,' zag de zjwerver. 'Ich kan eder moment sjterve. En ich wil as miens neet wie ein biëst in de aope lócht krepere. Moog ich mich mesjien bie uch dao in det tuinhoes ligke? Det ich vannacht doeëd kan gaon mèt ein daak baove de kop. Estebleef, mijnheer, miër vraog ich neet.'
De rieke hiër begós te sakkere en te vloke. 'In mien tuinhoes? Maak dich eweg, hóndj. Ich sjöd mich van dich. Doe zits ónger de luus. Hie woeëne allein fatsuunlike miense. Waat mótte de kinjer in oos buurt waal neet dinke as ze dich aan mien däör zeen sjtaon? As doe maens det se doeëd geis, liks se dich mer ónger ein brögk, dan höbs se ein daak baove de kop.' De zjwerver heel aan: 'Estebleef, meneer. Höb cómpassie.' De rieke sjtinker waas het zat. Hae duudje de man van zich aaf en reep: 'Ich roop de duvel, dae kumtj dich waal haole. Dan bèn ich van dich aaf, sjmaerige sjoeëjer.' Hae haaj ziene wäörd nog neet gezagdj of de zjwerver verangerdje in eine vlammendje Satan. De villa vlaog in de fik en van de rieke sjtinkerd is noeët mier get gehuerdj. Het tuinhoes bleef gesjpaardj.
2024, week 36
