Ellie keek mich raar aan gister. Mesjien mót ich ierst get oetligke. Ein sjträötje is get angers as ein klein sjtraot. Het is mier ein waegske det d'r ein bietje vergaete bie ligktj. Woeë se neet gauw kums as se d'r niks te zeuke höbs. Aan het waord 'sjträötje' mós ich dinke wie ich mét wanjele naeve de kèrk door leep, nao Ónger de Wieje, het sjträötje woeë ich bèn gebaore en tot miene viefdje verjäördaag höb gewoeëndj. Ich probeerdje mich väör de geist te haole woeë mien gebaortehoes precies haaj gesjtange. Mer ich waas mich neet zeker. Det Ónger de Wieje ein sjträötje waas, is waal zeker, want in het lètste hoes woeëndje sjträötjes Driek.
Op ein noew hoes nao, wore de paar hoezer die d'r loge aod. Det van ós haaj aan de väörkantj mer eine kleine raam naeve de väördäör. Dao naeve waas ein sjmaal sjeurport. Taege-äöver ós loog ein sjtök sjmeeldje en graas mèt Canadaas buim tot aan de baek. Achter het hoes leep de haof tamelik sjtiel ómhoeëg nao de Nunhemse waeg. Wie klein ich ouch waas, ich kós vanoet mien sjlaopkaemerke door de raam zoeë de haof in sjtappe. Ich vónj Ónger de Wieje toen al ein romanties sjträötje. Noe is het ein echte sjtraot, aan eine kantj volgeboewdj. Geasfalteerdj ouch. Det waas in miene kinjertied neet. As het haaj geraegeldj mós ich tösse de peul door nao het dörp väör boeëdsjappe te haole bie An van de bekker.
Later wie Ellie en ich vriedje, ginge we vanoet danszaal Geelen as het dónker waas nao boete. De lócht op. We sjaote intrintj altied naeve de kèrk door nao Ónger de Wieje. Dao waas het óndanks de verangeringe nog altied romanties. Gebaortegróndj blieftj trékke. We sjtónge väöl sjtil ónger het wanjele. Mier gaon ich dao neet äöver vertélle. As emes later vroog woeë wae wore gewaest, waas ós vast antjwaord: 'Ein sjträötje óm geloupe'. Det ging mich allemaol door de kop wie ich dao leep. Wie ich thoes kwoom, vroog Ellie. 'Woeë bès se gewaest?' 'Och,' zag ich, 'ich höb ein sjträötje óm geloupe.'
2019, waek 25
