Op Valentijnsdag trakteerde videoland ons op de eerste aflevering van de Bachelor. Hoewel dit programma al jaren lang loopt was het voor mij de eerste keer dat ik dit zag. En op Valentijnsdag keek ik dat natuurlijk samen met mijn vrouw. Voor degene die het programma niet kennen zal ik kort schetsen waar het over gaat. De bachelor, Engels voor de vrijgezel, zit ergens ver weg in dit geval in Mexico. Aan hem presenteren zich 19 vrouwen. Uit die vrouwen moet hij een keuze maken. Dat doet hij door degene die moet vertrekken een roos te geven. Dit gaat door tot er nog maar een vrouw over is. En dat moet dan de liefde van zijn leven worden.
Dit is een programma zoals we er meer zien op tv. Volgens mij kent iedereen wel dit soort programma’s zoals Big Brother, Temptation Island, Ex on the beach, Expeditie Robinson en uiteraard Boer zoekt vrouw. Allemaal programma’s waarin mensen gedwongen worden om de competentie met elkaar aan te gaan. Wat is dat toch dat mensen bereid zijn om hieraan deel te nemen. En uitgaande van de berichten die we de laatste tijd horen soms wel heel ver te gaan om toch gekozen te worden om verder te kunnen in een programma.
Maar je kunt je ook afvragen waarom de kijkcijfers van dit soort programma’s altijd hoog zijn. En niet alleen in Nederland maar wereldwijd kijken er heel veel mensen naar dit soort programma’s. Wat is daar toch zo aantrekkelijk aan. Want soms worden kandidaten toch gewoon publiekelijk vernederd. En vaak zie je toch hoe ongemakkelijk het is voor een deelnemer nadat de mededeling is gedaan dat ze moeten vertrekken. Is het dan toch een soort van leedvermaak waar we naar zoeken.
Misschien is de aantrekkingskracht van dit soort programma’s ook dat het toch een beetje gluren bij de buren is.
Het gaat om echte mensen die je buren zouden kunnen zijn. Mensen van vlees en bloed met echte emoties. Mensen die geen toneelspelen maar toch ook niet helemaal zichzelf zijn. Je voelt bij het kijken dan ook spanning en sensatie maar soms ook plaatsvervangende schaamte. Gelukkig kunnen we dat doen in onze eigen huiskamer zodat niemand anders dit ziet. Want bij dit gluren bij de buren wil je dat toch niet betrapt worden.
Deelnemers zeggen regelmatig ook dingen over elkaar die, om het voorzichtig uit te drukken, je normaal nooit zo horen. Of ze moeten opdrachten vervullen die je zelf nooit zou uitvoeren. Is de reden om hieraan deel te nemen dan toch de kans die je krijgt om, al is het maar heel kort, op tv te komen en beroemd te zijn ongeacht of je talent hebt of niet. In ieder geval is het aantrekkelijk genoeg want het vinden van kandidaten is blijkbaar makkelijk.
Binnenkort kunt u trouwens zelf aan de knop zitten om kandidaten te kiezen. Want de gemeenteraadsverkiezingen komen er aan De enige lokale reality-tv show. Wel met maar een uitzending per maand. Maar wel een programma vol spanning en sensatie. Met echte mensen die je buren zouden kunnen zijn. Mensen die zich niet kandidaat stellen om beroemd te worden. Maar kandidaten die zich vele uren inzetten om samen het beste voor u en de gemeente te bereiken hebben. Voor deze lokale reality-tv show was het trouwens juist heel moeilijk om kandidaten te vinden. Maak daarom gebruik van de kans om de kandidaat die u het beste vindt te kiezen. U moet er namelijk nog vier jaar in de lokale reality-tv show naar kijken.
