Op de zaterdag voor Pasen was het om tien uur ’s ochtends al zo druk bij de wasstraat dat ik besloot de auto weer eens ouderwets thuis voor de deur te wassen. Omdat de auto nogal vies was, moest ik hem eerst even voorwassen en afsponzen met een paar emmertjes water. Emmertjes, want de tuinslang is te kort. Er kwam een dikke laag Saharazand en stuifmeel vanaf en de goot kleurde okergeel. Op een afstandje zag ik een man van een straat verderop aankomen. ‘Enne? Auto aan het wassen?’
Daar sta je dan met een emmer in je hand, de stofzuiger op de stoep naast een andere emmer met daarin een fles Turtle Shampoo & Wax en een grote groene spons. Hij had me op heterdaad betrapt. Ik kon het moeilijk ontkennen, dus zei ik maar: ‘Ja, het is er heerlijk weer voor hè?’ Een kwartier lang werd ik uitgebreid bijgepraat over de weersvoorspellingen van de komende twee weken. Hij was een amateurmetereoloog die veel nauwkeuriger kon voorspellen dan bijvoorbeeld het KNMI. Hij wist ook heel veel te vertellen over de pollen in de lucht die ik nog kon verwachten. Daar praatte hij dan ook ongeveer tien minuten over. Hij adviseerde me om de auto straks ook nog even in de wax te zetten, want dan zouden het stuifmeel niet zo hechten. ‘Kun je het er zo afspoelen.’ Na zo’n vijfentwintig minuten keek hij op z’n horloge en zei hij dat ik hem lang genoeg had opgehouden. Hij moest nog boodschappen doen. Ik bedankte hem voor zijn deskundige adviezen.
Ik had het dopje Turtle Shampoo & Wax nog maar net in de emmer heet water gekiept toen twee voorbijlopende wandelaars bleven staan om een praatje te maken. ‘Kinne wae dae van ós d’r dalik achter zitte?’ Ik lachte vriendelijk alsof ik die opmerking nog nooit eerder gehoord had en wreef met mijn spons ondertussen wat duivenpoep van het dak.
‘Lekker aan het wandelen?’ vroeg ik licht cynisch aan het paar met ANWB-schoenen en afritsbroek.
Ze vertelden dat ze een mooie route hadden uitgestippeld langs de Roer, langs kasteeltje Hattem en nog veel verder. Twintig minuten later was ik op de hoogte van zeker 6 Limburgse wandelroutes die volgens het ervaren wandelaarsduo de moeite waard waren én kon ik een nieuwe emmer gaan vullen omdat het water koud geworden was.
Om de haverklap kwam er een nieuwe voorbijganger die me van het werk af wist te houden. ‘Als je straks klaar bent, kun je die van mij dan doen?’ ‘Altijd horizontaal wassen, dan krijg je geen cirkels in de lak,’ wist iemand die om de hoek woont te vertellen. ‘Kun je beter ’s ochtends doen,’ zei iemand die ik wel eens vaker voorbij zie fietsen, maar die ik verder niet ken. ‘Zal ik die van mij er naast zetten?’ vroeg de opa toen hij een vriendje van mijn zoon kwam afzetten en ik net de velgen in aan het soppen was. ‘Je hebt helemaal geen parkeervergunning voor deze wijk, dus dat wordt 96,- euro boete dacht ik, maar ik slikte het natuurlijk in. ‘Straks even met een zeem of een droogdoek droogvegen, voor de druppels,’ zei de DHL-bezorger die in een auto reed die al maanden geen doekje meer gezien had. Ik lachte dankbaar en stak geen middelvinger maar mijn duim naar hem op.
Ik wilde net met de stofzuiger het interieur gaan uitzuigen toen ik erachter kwam dat de kabel van de stofzuiger een paar meter te kort was. ‘Moet je een verlengsnoer gebruiken,’ wist iemand van de muziekvereniging die potgrond kwam rondbrengen me te vertellen. Een waardevolle tip van iemand die er duidelijk verstand van had. ‘Dank je,’ zei ik licht geïrriteerd, ‘daar had ik zelf nooit op kunnen komen.’ In gedachte wurgde ik hem met het verlengsnoer.
Om twee uur ‘s middags stond mijn parelmoerwitte Leaf in het zonnetje te blinken en wist ik weer precies waarom ik de volgende keer weer lekker door de carwash rij. Heerlijk, vijf minuten alleen maar het geluid van ronddraaiende borstels.
