Op 24 augustus zijn mijn ouders 50 jaar getrouwd, een gouden huwelijk! Zo’n bijzonder jubileum moet natuurlijk gevierd worden en dus organiseren ze rond die tijd een mooi tuinfeest waar de gasten ongetwijfeld weer net zo in de watten worden gelegd als bij alle vorige jubilea. Ik heb wat cadeaustress, maar ik heb er vooral heel veel zin in. Mijn verwachtingen rondom de gouden bruiloft zijn hooggespannen, want de vorige gouden bruiloft die ik meemaakte was die van mijn opa en oma en daar denk ik nog steeds met een grote glimlach aan terug.
Het is een beetje een vreemde gewaarwording als je ouders opeens vijftig jaar getrouwd zijn.
Of nou ja, opeens, het hing natuurlijk al een tijdje in de lucht. Ik kan me de gouden bruiloft van mijn opa en oma nog als de dag van gisteren herinneren. Ik zat in groep 1, de kleuterklas van juffrouw Annie. Samen hebben we een hele ochtend een boeket van papieren bloemen zitten knutselen. Toen ze af waren mocht ik het buisje met gouden glitters gebruiken om mijn knutselwerkje te versieren. De bloemen hebben nog jaren bij opa en oma in de gang gestaan. De gouden bruiloft zelf herinner ik me als de dag van gisteren, vooral omdat de oude stal voor de gelegenheid was omgetoverd tot speelparadijs. Mijn inmiddels naar Australië geïmmigreerde neef heeft me destijds de kunst van het vouwen van papieren vliegers bijgebracht. Hij kon natuurlijk mooi verder bouwen op de vouwtalenten die juffrouw Annie had aangeboord. Het was een feest waarvan ik zelfs als vijfjarige voelde dat het heel bijzonder was.
Een gouden bruiloft is natuurlijk ook écht enorm speciaal, zoiets maak je zeker als bruid of bruidegom maar één keer mee en dan ook nog alleen als je geluk hebt. Ik heb in mijn leven heel wat jubilea meegemaakt, mijn veertigste verjaardag, mijn eigen 12,5-jarige bruiloft, Thunderdome 25 years of hardcore, het tienjarig bestaan van Hallo Magazine, het 7 x 11-jarig jubileum van D’n Uul, het 100-jarig bestaan van Sint Ursula, het waren allemaal mooie feesten, maar zonder de gouden glans van een gouden bruiloft.
Dit feest wordt ook heel mooi, dat weet ik nu al. Vijftig jaar geleden hielden mijn ouders hun trouwfeest bij Sint Servaes in Nunhem, vlakbij het meest idyllische kapelletje van de hele provincie. Om het burgerlijk huwelijk te vieren hebben we bij Sint Servaes gegeten, maar de locatie voor het échte feest wordt hun eigen tuin, een locatie die alles overtreft. Gewoon op de kunstgrasmat zult u denken, maar dan kent u mijn ouders niet. Hun tuin is een symfonie van bloemen waar zelfs de prijswinnende wagen op het bloemencorso van de bollenstreek mager bij af zou steken. En omdat ze natuurlijk al wisten dat ze eind augustus 2023 vijftig jaar getrouwd zouden zijn, is dat ook precies de periode waarop de bloei het hoogtepunt zal bereiken.
Ook over de rest van het feest maak ik me geen enkele zorgen. Het eten is eigenlijk altijd goed, de bediening is geregeld, de wijnen zijn voorgeproefd én ik weet zeker dat er ook nu geen dj is die de hele tijd door de platen heen praat en ons de lambada laat dansen. Samen met mijn zus heb ik wat kleine verrassingen voorbereid en alles zou goed moeten komen. Eigenlijk maak ik me weinig zorgen, zelfs de feestkleding voor de hele familie hangt al klaar en de afspraak bij de kapper is gemaakt.
Waar ik wel slapeloze nachten van heb is het cadeau. Bij de vorige gouden bruiloft, die van mijn opa en oma, kwam ik er vrij makkelijk vanaf met dat knutselwerkje met gouden glitters uit het glazen buisje van juffrouw Annie. Nu zijn we echter al weken op zoek naar hét ultieme cadeau voor dit jubileum. Het lastige is dat mijn ouders niet materialistisch zijn ingesteld en het gouden broodrooster dus afvalt. Met musicalkaartjes, een volgens diverse websites zeer gangbaar geschenk, zou ik mijn vader waarschijnlijk ook niet echt blij maken. Voor een fotoboek is ons fotoarchief te beperkt en bovendien lukt dat qua tijd niet met een verbouwing. We hebben tal van opties verkend, maar eigenlijk vallen ze allemaal af. Tijdens het zoeken naar foto’s ontdekte ik dat er nog ergens een staafje gouden glitters lag. Ik ben dus maar vol goede moed begonnen met het knutselen van papieren bloemen. Maar of dat gaat lukken zonder juffrouw Annie… Ik hoop dat ik de komende weken nog een gouden ingeving krijg!
