Ellie en ich wore ein paar daag in het Zuide, väör te fietse. Waat det betreftj, hèltj Ellie good in de gate of d'r hotels zeen met ein ekstra aktie. In dit geval waas det hotel Ehrenstein, net boete Kèrkraoj in ein prachtig sjtök natuur, de Anstelvallei. Van dao-oet kins se alle kantje oet, berg op berg aaf. Ellie haaj de kat good gevoordj, baeter waer haje we neet kinne treffe. In Herzogenrath reje we de grens äöver väör door de natuur nao Aoke te fietse. We wore nog gein hóngerdj maeter in Pruses wie we ein nicht van Ellie taegekwome. Wie häör aojers nog laefdje, haje ze regelmaotig kóntakt. Det waas verwaterdj. Mesjien waas het al langer as tiën jaor geleje det ze zich väör het lètst op ein begrafenis haje gezeen.
Dus Aoke waerdje effe vergaete, want bie die nicht thoes móste jaore biegekaldj waere. Gezellig waas het, mer we wole nao angerhalf oer toch wiejer. Väör we wiejer reje waas alweer ein half oer óm. Neet erg, Aoke leep neet eweg. Bekans allein op de waereldj fietsdje we door ein prachtig gebied, het ging op en aaf. Net wie we äöver eine lange, sjlingerendje fietsepaad nao ónger reje, zoge we drie wanjeliers mèt twië hunj aan kómme loupe. We reje väörzichtig, neet te hel want de waeg loog vol blajer. En det kan geviërlik zeen.
De hunj wore aan het sjpele wie ze inèns de zök d'rin zatte, bergop in oos richting. We hele nog get in en moke plaats tösse ós in. De hunj sjtaove op ós aaf, precies tösse ós door. Mer op het allerlètste moment, drejdje d'r eine nao links, paaf taege mien väörraad aan. Ich sloog taege gróndj. Sjaaj waas d'r gein. Mer inèns realiseerdje ich mich det ich väör hetzelfdje geldj get haaj kinne braeke. En det kins se baeter neet höbbe as se aojer waers. Efeng, we höbbe Aoke gehaoldj en zeen weer alik thoes gekómme, want we kwome geine losloupendje hóndj miër taege. Of zooj die 'behouden thuiskomst' aan de kaerskes höbbe gelaege die we in Dom haje opgesjtaoke?
2024, waek 46
