Eine daag of tiën trök wool ich ein noew generatie boeëne paote. De iërste waas mer half gelöktj, vanwaege het kaod waer. Boeëne zeen neet de gemaekelikste greuntje väör aan de gang te kriege. Dees reis waas het waer baeter. Kleinzoon Cas waas bie ós, hae haaj zien wèrkkleier al mètgebrachtj. Het is ein echt boetekindj, is gek op de haof en duit niks lever as helpe. Dae iever väör sjoefel en sjöp höb ich bie mien eige kinjer noeët gemerktj. Cas is al nege, en det is natuurlik eine laeftied det se hiel väöl kins en wèts. Det wool hae dae middig dudelik aan mich laote kieke en huere. Bie ziene angere opa haaj hae as tuineer al sjtage geloupe. Dus van boeëne paote wis hae alles aaf. Ich kreeg precies oetgelagdj wie det mós.
Ich goof hem ein bietje de leiding, det hae liërdje wie se get mós planne. Jónk geliërdj is aod gedaon. Det ging hem good aaf, dus ich zag det ich eine goje knecht haaj. Dao waas hae het neet mèt èns. ‘Eigelik opa,’ zag hae, ‘bès doe de knecht, want ich zègk waat we mótte doon.’ Efeng. Óngertösse vertèldje hae hóngerd oet. Det is het sjieke van same get doon mèt hem. Dan waertj hae hiel vertroewelik. Ich hoofdje allein mer te loestere. Mer wie de boeëne in de gróndj zote, wis ich alles van zien sjoeël, van ein zeekdje woeë paerd allewiel last höbbe en van de geviërlikste haaie. Het deej mich good väör het jungske zoeë vol iever aan de gang te huere.
We ruumdje op. Dao waas nog noew werk, want Ellie haaj Cas ein sjtökske van de haof belaofdj woeë hae zien eige häöfke kós inrichte. Kuelplantje haaj hae al bie zich. Het lepke gróndj sjtóng hem aan, het net väör äöver de kuel ouch. Väör hem te kloeëte lag ich hem oet det se väör gróndj mós betale dae se geliëndj kriegs. Ich vroog wieväöl het sjtökske haof hem waerd waas. Dao waas hae zoeë mèt vaerdig. ‘Det is al betaaldj. Dao höb ich de boeëne väör gepaotj.’
2021, waek 25
