Pas leep ich ein bietje verlaore door het Luedaal. Het waas eine grauwe daag, de zón deej neet mèt. Äöveral waas te zeen wie de herfst de regie in de natuur haaj äövergenaome. In miene jónge tied zooj ich hie in haemdjsmoewe höbbe geloupe. Noe waas ich blie det ich de jas get hoeëger toe kós trèkke. Ich waas ver weg mèt mien gedachte. Daoväör kós het gebäöre det ich eine kabouter zoog äöversjtaeke. Det waas natuurlik neet zoeë. Lichtelik waas d'r eine flinke knoep (denappel) oet eine boum gevalle en väör mien veut weggeroldj. Det brach mich trök nao de tied det ich hie mèt mien kinjer wanjeldje wie ze nog klein wore.
Die zoge echt kabouters. Zeker as ich oet eige ervaring aanwees woeë ze óngevier woeëndje. As het nog neet dónker waas, dorste ze allebei tösse de sjtruuk te zeuke. Natuurlik vónje ze altied waal ein knienspiep woeë die kabouters in hoesdje. Dae tied ligktj wied achter mich. Later deje mien kinjer precies hetzelfdje mèt häör kinjer. As die bie ós wore noom ich ze mèt het Luedaal in, nao de plaatse woeë häör aojers kabouters haje gezeen. Natuurlik vónje we die. Ouch dae tied ligktj wied achter mich. Trökkieke huertj bie het aojer waere. As d'r normaal gesjpraoke miër laevestied achter dich ligktj, as väör dich. As kindj besefs se neet wie flot se det punt bereiks. Het haet geine zin dich daoäöver te bedreuve: het is wie het is.
'De tied vluugtj' is ein gezègkdje. Dao zeen ouch miense die det angers zeen. Volges häör is tied neet get waat väörbie geit, mer is het ein zieë woeë se op driefs. Waat meuktj het oet? As diene tied väörbie vluugtj, is d'r op eine kiër op. As het ein zieë is woeë se op driefs, is op ein gegaeve moment de sjpanning van het water weg en zaks se nao de baom. De gevolge zeen in allebei de gevalle hetzelfdje. 'Dus maak dich gein dieke bein', huerdje ich ein depe sjtum zègke. Ich sjrók op en keek óm mich haer. De knoep waas eweg.
2024, waek 44
